Wytypować, kto wygra na Hard Rock Stadium nie było łatwo, choć chyba nieco więcej głosów padało na Włocha, za którym, oprócz jakości zadziornego tenisa, stała możliwość pokazania, że po wielu latach znów pojawił się tak uzdolniony nastolatek – turnieje ATP Masters 1000 wygrywali w równie młodym wieku tylko najwięksi. Na pewno można było napisać od razu: grali ze sobą przyjaciele, chyba dwaj najbardziej lubiani dziś tenisiści w ATP Tour, wnoszący na korty spokój, uśmiech i oczywisty szacunek dla przeciwnika.
Wygrał nieco starszy Polak, ale też z tego samego, trochę nieobliczalnego pokolenia następców nieobecnych na Florydzie wielkich mistrzów. Zrobił to efektownie, nie tylko w pięciu meczach poprzedzających finał, ale także w spotkaniu o tytuł, które rozpoczął od prowadzenia 3:0, by zaraz potem doprowadzić polskich kibiców do palpitacji. Najpierw stracił przewagę, by przy stanie 5:5 w pierwszym secie jeszcze zwiększyć napięcie: oddał swego gema serwisowego. I wtedy, wbrew tenisowej logice, nie tylko nie przegrał 5:7, ale dość pewnie zwyciężył w tie-breaku.
Drugi set rozpoczął od fantastycznych ataków forhendowych, którymi otworzył sobie drogę do wygrania gema przy podaniu Włocha. Za chwilę było 2:0, bo serwis Huberta w niedzielę działał co najmniej bardzo dobrze. Po kilku kolejnych minutach widzowie na Grandstandzie zobaczyli na tablicy wynik 3:0 po kolejnym przełamaniu serwisu Sinnera. I znów potwierdzenie przewagi z polskiej strony – 4:0!
To był zdecydowanie najlepszy fragment gry Huberta Hurkacza, ciągły atak, dominacja, chłodna głowa, żadnego zwalniania ręki. Taka sytuacja deprymowała młodego włoskiego tenisistę, publiczność (na trybuny wpuszczono niewielką liczbę widzów) musiała go wesprzeć, w końcu Jannik obronił się przed wynikiem 0:5 (było blisko), ale 1:4 komfortu też mu nie dawało.
Oddać należy Sinnerowi – odrabianie strat to też jego wybitna specjalność. Odrobił, i wynik 3:4 zdecydowanie przywrócił mu nadzieję na odwrócenie przebiegu spotkania. W ósmym gemie Hurkacz po raz pierwszy popełnił podwójny błąd serwisowy. Ruszył więc do ataków przy siatce, w tej desperacji trochę pomogło mu szczęście i prowadził 5:3. Rywal zrobił co należy przy swym podaniu i wreszcie można było oglądać scenę, jakiej nigdy wcześniej nie widziano: polski tenisista serwował po zwycięstwo w turnieju z cyklu ATP Masters 1000.
