Rz: Jako kierowca rezerwowy Williamsa przepracował pan już pół roku. Czy utwierdziło to pana w przekonaniu, że jest w pełni gotowy do powrotu i jazdy w wyścigach?
Robert Kubica: Wiele razy mówiłem, że to jest dobra okazja, by poznać ten świat z innego punktu widzenia i zobaczyć pewne rzeczy, których kierowca nie widzi, bo jest skoncentrowany na sprawach związanych ściśle z jazdą. To były długie i pracowite miesiące, najważniejszą częścią była praca w zespole, ale też jazda. Były to owocne miesiące, mimo że sytuacja w zespole nie jest łatwa. Mieliśmy sporo problemów na początku, później straciliśmy dużo dystansu do rywali, którzy są w naszym zasięgu. Tak naprawdę tylko w kilku Grand Prix mieliśmy samochód, którym mogliśmy walczyć o coś więcej, niż dojeżdżanie do mety. Jeśli chodzi o przekonanie o gotowości do powrotu: kiedy podejmuję jakieś decyzje, czy dochodzę do pewnych konkluzji, to musi wydarzyć się coś dziwnego, bym zmienił zdanie. Potwierdziło się, że pewnych nawyków się nie traci. Bardzo pozytywne dla mnie było to, że nie jeżdżąc często, wsiadając do auta co dwa czy trzy miesiące, czuję się jednak dość komfortowo, choć auto nie prowadzi się łatwo. Jestem zadowolony z moich odczuć i to jest najważniejsze.
Czy ta praca pomogła przekonać wątpiących w pana możliwości?
Nie wiem, ponieważ moja sytuacja jest specyficzna. Automatycznie pojawiają się pytania, jeśli chodzi o moją jazdę. Czy kogoś moja praca przekonała? To akurat nie ma za dużego znaczenia. Pozostaje mi robić swoje, to robię i z tego jestem zadowolony. Nie mogę oczekiwać niczego więcej, jeśli chodzi o moją rolę kierowcy.
Czytaj także: Kubica: Wciąż w poczekalni
