Potomek starej junkierskiej rodziny pruskiej Otto Eduard Leopold von Bismarck urodził się 1 kwietnia 1815 r. w Schönhausen nad Łabą. Był to rok znamienny w historii Europy, gdyż bitwa pod Waterloo ostatecznie zakończyła epokę napoleońską w Europie.
Po nauce w gimnazjum Otto ukończył w Getyndze studia prawnicze. Był członkiem korporacji studenckiej Korps Hanoverian, w której dał się poznać jako znakomity szermierz i... wytrawny pijak. Miał naturę i temperament hazardzisty, któremu szczególnie przy ruletce sprzyjało szczęście. To sprawiało, że potrzebował mieć zawsze przy sobie osobę łagodzącą jego nerwy.
Dlatego w lipcu 1847 r. zdecydował się na małżeństwo z pochodzącą z warstwy mieszczańskiej protestantką Joanną von Puttkamer. Żona, jak mało kto, potrafiła okiełznać żywiołowy temperament Ottona Bismarcka. Miała też swoją rolę w historii Niemiec. Pomogła mężowi nawiązać kontakty z pozostającymi blisko dworu króla Prus luterańskimi pietystami. Dzięki aktywności w środowisku luterańskim młody prawnik został w 1849 r. wybrany do parlamentu pruskiego, a w 1851 roku do parlamentu frankfurckiego.
W czasie posłowania do parlamentu franfurckiego Otto Bismarck nie był jeszcze przeciwnikiem dominacji austriackiej, choć w czasie debat pozwalał sobie na wypowiedzi i gesty sugerujące niezależność Prus od Wiednia. Niekiedy podczas obrad parlamentu demonstracyjnie zapalał cygaro, chociaż ten przywilej zarezerwowany był wyłącznie dla przedstawicieli dworu cesarskiego w Wiedniu.
Miłośnik Wagnera
25 sierpnia 1845 r. w pałacu Nymphenburg urodził się Ludwik von Wittelsbach. Jego rodzicami byli król Bawarii Maksymilian II i księżniczka pruska Maria. W 1858 r. następca tronu bawarskiego, 13-letni Ludwik, dostał w prezencie książkę autorstwa Ryszarda Wagnera „Opera i dramat". Stanowiło to przełom w kształtowaniu się wrażliwej psychiki młodego księcia zafascynowanego starymi legendami germańskimi.