Jednostki, których rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, mogą rozpocząć inwentaryzację posiadanych składników majątkowych 1 października, a zakończyć 15 stycznia następnego roku. Inwentaryzacja jest złożonym procesem, pracochłonnym i czasochłonnym – wykonanie wszystkich koniecznych czynności ostatniego dnia roku jest niemożliwe. Rozłożenie w dozwolonym ustawą o rachunkowości czasie zadań, które nie muszą być wykonane w tym dniu, ułatwi cały proces i sprawi, że będzie on mniej uciążliwy dla funkcjonowania firmy. Trzeba jednak pamiętać, że w takim przypadku na dzień bilansowy należy uwzględnić odpowiednie korekty - zwiększenia lub zmniejszenia stanów między datą spisu z natury lub potwierdzenia sald a dniem ustalenia stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych, przy czym stan wynikający z ksiąg rachunkowych nie może być ustalony po dniu bilansowym.
Warto zadbać o rzetelne przeprowadzenie inwentaryzacji. Jej celem jest m.in. ustalenie rzeczywistego stanu zapasów objętych i nieobjętych bieżącą ewidencją księgową, które jest podstawą do wyceny bilansowej. Ta z kolei wpływa na wartość prezentowanych w bilansie składników majątku aktywów oraz na wynik finansowy.
Inwentaryzacja jest przeprowadzana na dzień bilansowy. W jednostkach, których rok obrotowy jest zgodny z kalendarzowym, będzie to więc 31 grudnia 2017 r. Składniki majątku, które trzeba objąć spisem z natury na ten dzień, ale można rozpocząć inwentaryzację od października br. i zakończyć do 15 stycznia 2018 r., to:
• rzeczowe składniki aktywów obrotowych znajdujące się na terenie niestrzeżonym (lub znajdujące się na terenie strzeżonym, lecz nieobjęte ewidencją ilościowo-wartościową);
• środki trwałe i nieruchomości zaliczone do inwestycji znajdujące się na terenie niestrzeżonym, z wyjątkiem gruntów, praw zakwalifikowanych do nieruchomości i środków trwałych, do których dostęp jest znacznie utrudniony;