Elektroniczna opłata drogowa to opłata uiszczana w elektronicznym systemie poboru opłat przez osoby korzystające z dróg publicznych (autostrad, dróg ekspresowych i innych dróg krajowych), za przejazd pojazdami samochodowymi o określonych parametrach (>patrz ramka) na rzecz głównego inspektora transportu drogowego (po 2 listopada br. funkcję zarządcy systemu poboru opłat przejmuje państwo, w miejsce dotychczasowego operatora – austriackiej firmy Kapsch; § 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie wnoszenia i rozliczania opłat elektronicznych w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 3 oraz art. 40a ust. 1c ustawy o drogach publicznych).
Których pojazdów dotyczy opłata
Płatne przejazdy obejmują pojazdy silnikowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, których konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, z wyjątkiem ciągnika rolniczego, a także zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego oraz przyczepy/naczepy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, w tym autobusów niezależnie od ich dopuszczalnej masy całkowitej, mikrobusów z liczbą miejsc siedzących poniżej 9 z przyczepą o łącznej dopuszczalnej masie całkowitej pojazdu i przyczepy powyżej 3,5 tony oraz samochodów osobowych z przyczepą o łącznej dopuszczalnej masie całkowitej pojazdu i przyczepy powyżej 3,5 tony). -
Bez stania na bramce
Kierujący ww. kategorią pojazdów samochodowych obowiązkowo muszą korzystać z elektronicznego systemu poboru opłat drogowych – nie obejmuje ich manualna forma poboru tych opłat z jakiej korzystają kierowcy pojazdów samochodowych oraz zespołów pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 tony, a więc motocykli, samochodów osobowych, samochodów dostawczych oraz mikrobusów, z lub bez przyczepy. Drogi krajowe lub ich odcinki, na których pobiera się opłatę elektroniczną, określa rozporządzenie Rady Ministrów z 22 marca 2011 r. w sprawie dróg krajowych lub ich odcinków, na których pobiera się opłatę elektroniczną oraz wysokości stawek opłaty elektronicznej (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 890).