Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach rozstrzygnął w interpretacji, jaki jest termin przechowywania dokumentów za okres, w którym firma miała nadwyżkę kosztów nad przychodami.
Z pytaniem zwróciła się spółka, która w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą poniosła stratę podatkową w 2014 r. Wykazała ją w złożonej w 2015 r. deklaracji CIT-8. Spółka uznała, że dokumentujące ją księgi podatkowe powinna przechowywać do 31 grudnia 2020 r. Argumentowała, że termin przedawnienia mija po upływie pięciu lat, licząc od roku, w którym złożyła deklarację CIT-8.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał jednak jej stanowisko za nieprawidłowe. Przypomniał, że zgodnie z art. 86 § 1 ordynacji podatkowej podatnicy przechowują księgi do upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Na podstawie art. 70 § 1 ordynacji zobowiązanie przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Z kolei zgodnie z ustawą o CIT stratę poniesioną w roku podatkowym można odliczyć od dochodu w ciągu kolejnych pięciu lat podatkowych. Jednorazowo nie można jednak odliczyć więcej niż połowę straty.
Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę, że spółka ma prawo odliczyć stratę w okresie od 2015 do 2019 r. Należy założyć, że zastosuje maksymalny pięcioletni okres odliczenia i ostatnią „ratę" uwzględni w deklaracji za 2019 r. Termin płatności podatku za 2019 r. upłynie 31 marca 2020 r. A to oznacza, że przedawnienie nastąpi z końcem 2025 r.
