W ciągu roku dla bieżących transakcji sprzedaży cena ustalana jest na podstawie prognozowanych kosztów na bazie dostępnych danych, zgodnie z najlepszą wiedzą wnioskodawcy i podmiotów z grupy. Po zakończeniu roku obrotowego kalkulowana jest finalna cena wyrobów gotowych z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów poniesionych przez wnioskodawcę w analizowanym okresie. Jeżeli pierwotnie zastosowana cena transferowa odbiega od wyniku kalkulacji przeprowadzonych po zakończeniu roku obrotowego, zgodnie z danymi rzeczywistymi, to wnioskodawca oraz odpowiedni podmiot z grupy przeprowadzają symetryczną korektę poziomu ceny. W tym celu, w latach 2015-2017 wnioskodawca po zakończeniu roku obrotowego wystawiał zbiorczą fakturę korygującą (z datą 31 grudnia) odnoszącą się do każdej transakcji przeprowadzonej w roku obrotowym z danym podmiotem powiązanym i ujmował ją dla celów podatku dochodowego w roku podatkowym, w którym miały miejsce transakcje objęte korektą.
W związku ze zmianą przepisów w zakresie cen transferowych (od 1 stycznia 2019 r.), w celu dokonania korekty w przyszłych okresach, wnioskodawca planuje wystawienie przed złożeniem rocznego zeznania podatkowego dokumentu księgowego tytułem „rocznej korekty cen transferowych". W porównaniu do mechanizmu z lat 2015-2017, nie będzie wystawiana faktura korygująca odnosząca się do poszczególnych transakcji sprzedaży. Korekta ta będzie ujmowana dla celów podatku dochodowego w roku podatkowym, którego dotyczy.
Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z opisanym mechanizmem, korekty były prawidłowo ujmowane w latach 2015-2017 oraz będą prawidłowo rozliczane w przyszłości. Ponadto, w opinii wnioskodawcy, w związku z dokonaniem korekt, wnioskodawca miał w przeszłości prawo do odpowiednio obniżenia lub podwyższenia przychodów podatkowych, a przyszłe korekty będą również stanowiły podstawę do odpowiednio obniżenia lub podwyższenia przychodów podatkowych.
Wnioskodawca wskazał, że korekty dochodowości powinny być traktowane w latach 2015-2017 zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, gdyż korekty te nie wynikały z błędu lub omyłki, zaś wyłącznie z grupowej polityki cen transferowych i stanowiły jej realizację. Dostosowanie poziomu marży transakcyjnej do warunków rynkowych mogło być dokonane wyłącznie na bazie rzeczywistych poniesionych kosztów znanych na koniec roku obrotowego. Płatności związane z korektami dotyczyły już wykonanych transakcji sprzedaży wyrobów gotowych. W związku z tym, korekty dokonane w okresie 2015-2017 stanowiły podstawę do odpowiednio zmniejszenia lub zwiększenia przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca. W przypadku wnioskodawcy okresem tym był rok obrotowy, w którym miała miejsce sprzedaż, gdyż faktura korygująca wystawiona była z datą 31 grudnia tego samego roku.
W odniesieniu do stanu przyszłego, w opinii wnioskodawcy, zasady dokonywania korekt wynikają z art. 11e ustawy o CIT. Wnioskodawca wykazał, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym spełnionych będzie pięć warunków określonych w tym przepisie, które determinują możliwość przeprowadzenia korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, korekta cen transferowych powinna być ujmowana dla celów podatku dochodowego w roku obrotowym, którego dotyczy.
Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
