Powszechnym efektem relacji gospodarczych jest powstawanie szczególnego stosunku łączącego strony zawieranych umów, jakim jest zobowiązanie, gdzie jeden podmiot (wierzyciel) może żądać od drugiego (dłużnika) świadczenia, a ten ostatni powinien to świadczenie spełnić. Zobowiązanie może wygasnąć nie tylko w drodze jego wykonania, ale również wskutek zwolnienia dłużnika z długu. Uwzględnienia wymagają tu następujące sytuacje:
- bezwarunkowe zwolnienie z długu z równoczesnym wygaśnięciem dotychczasowego zobowiązania, bez zaspokojenia wierzyciela (art. 508 k.c.),
- warunkowe zwolnienie z długu z jednoczesnym wygaszeniem dotychczasowego zobowiązania, wobec zaspokojenia wierzyciela w drodze powstania nowego zobowiązania (tzw. instytucja odnowienia, uregulowana w art. 506 k.c.) lub spełnienia przez dłużnika innego świadczenia (tzw. instytucja świadczenia w miejsce wypełnienia, unormowana w art. 453 k.c.),
- warunkowe zwolnienie z długu bez równoczesnego wygaśnięcia dotychczasowego zobowiązania, wobec jego przejęcia przez osobę trzecią (art. 519 k.c.).
Rezygnacja ze świadczenia
W wyniku bezwarunkowego zwolnienia z długu dochodzi do umorzenia zobowiązania, bez zaspokojenia wierzyciela. Rezygnacja wierzyciela ze świadczenia należnego mu od dłużnika może wynikać z łączących strony stosunków osobistych lub chęci zyskania zaufania cennego kontrahenta. Aby jednak dłużnik mógł zostać w tym trybie skutecznie zwolniony z długu (z całości lub z jego części) wymagane jest – co do zasady – zawarcie umowy z wierzycielem. Do zwolnienia z długu może również dojść w sposób dorozumiany, gdy wierzyciel wyda dłużnikowi pokwitowanie spełniania świadczenia, które to pokwitowanie dłużnik przyjął. Może to być również zwrot dokumentu stwierdzającego zobowiązanie (np. weksla), jeżeli z okoliczności wynika, że aktowi temu towarzyszył zgodny zamiar stron odnośnie do zwolnienia z długu. Dla ważności tego typu czynności niewystarczające jest natomiast samo oświadczenie woli wierzyciela, zrzekającego się przysługującej mu wierzytelności, które do czasu przyjęcia go przez dłużnika jest jedynie ofertą w rozumieniu art. 66 k.c. Umowa o zwolnienie z długu może zostać zawarta z zastrzeżeniem terminu, może także obejmować zwolnienie z długu przyszłego. Jeżeli umowa nie zastrzega terminu, wówczas wywołuje ona skutek od momentu jej zawarcia. Zwolnienie z długu następuje najczęściej pod tytułem darmym, przyjmując formę darowizny. Jeżeli strony zastrzegły w umowie, że określona czynność prawna między nimi ma być dokonana w szczególnej formie, to czynność taka dochodzi do skutku tylko przy zachowaniu tej zastrzeżonej formy. Jednak gdy strony zastrzegły dla czynności formę pisemną, dokumentową lub elektroniczną, nie określając skutków niezachowania tej formy, w razie wątpliwości przyjmuje się, że była ona zastrzeżona wyłącznie dla celów dowodowych.