Zgodnie z art. 4 ustawy o rachunkowości ( dalej: uor) jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. W ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości mogą one stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację tego obowiązku.
W ustępie 3.5 Krajowego Standardu Rachunkowości nr 7 „Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym – ujęcie i prezentacja" wskazano przypadki, w których jednostki – ustalając zasady swojej polityki rachunkowości – mogą zastosować uproszczenia dopuszczone przepisami o rachunkowości.
Uproszczenia te można podzielić na trzy grupy >patrz tabela.
Określając istotność...
Nowelizacją z 23 lipca 2015 r. wprowadzono do uor art. 4 ust. 4a dotyczący zasady istotności. Zgodnie z nim informacje wykazywane w sprawozdaniu finansowym należy uznać za istotne, gdy ich pominięcie lub zniekształcenie może wpływać na decyzje podejmowane na ich podstawie przez użytkowników tych sprawozdań. Nie można uznać poszczególnych pozycji za nieistotne, jeżeli wszystkie nieistotne pozycje o podobnym charakterze łącznie uznaje się za istotne. Wskazane jest, aby każda jednostka w zasadach (polityce) rachunkowości określiła sposób ustalania istotności, jeżeli do tej pory takich zapisów w niej nie było.
... należy uwzględnić specyfikę jednostki
Przepisy uor nie podają sposobów wyznaczania istotności. Jednostki mogą posiłkować się w tym zakresie zasadami stosowanymi przez biegłych rewidentów zgodnie z Międzynarodowym Standardem Rewizji Finansowej nr 320 „Istotność przy planowaniu i przeprowadzaniu badania". Według tego standardu za punkt wyjścia do wyznaczenia istotności dla sprawozdań finansowych jako całości często przyjmuje się odsetek wybranego wzorca. Czynniki, które mogą wpływać na dobór właściwego wzorca, obejmują:
