Model rachunkowości budżetowej realizowany w naszym kraju jest obciążony problemami ewidencyjnymi niektórych nawet prostych zagadnień księgowych. Przykładem doskonale obrazującym to zjawisko może być ewidencja przychodów i kosztów z tytułu odsetek, które są przecież typowymi przychodami i kosztami finansowymi. Źródłem tych problemów są przyjęte w unormowaniach prawnych błędne koncepcje prowadzenia rachunkowości budżetowej. Wyrażają się one m.in. w dwoistej organizacji rachunkowości w jednostkach samorządu terytorialnego (jst) oraz dualnej formie unormowań prawnych rachunkowości budżetowej na poziomie rozporządzeń:
1. W pierwszym przypadku chodzi o powszechnie praktykowany, ale nieuzasadniony merytorycznie i prawnie podział na księgi rachunkowe budżetu i urzędu jst.
2. Drugi przypadek dotyczy równoległego uregulowania sprawy odsetek w dwóch aktach prawnych, a mianowicie:
- rozporządzeniu ministra finansów z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 289 ze zm.; dalej: rozporządzenie o rachunkowości budżetowej) oraz
- rozporządzeniu ministra finansów z 25 października 2010 r. w sprawie zasad rachunkowości oraz planów kont dla organów podatkowych jednostek samorządu terytorialnego (DzU nr 208, poz. 1375; dalej: rozporządzenie o ewidencji podatkowej jst).