Spór w sprawie dotyczył opodatkowania CIT dochodu ze spłaty nabytych w pakiecie wierzytelności. We wniosku interpretację firma wskazała, że od początku działalności ustala koszty uzyskania przychodu w przypadku takich transakcji jako np. 10 proc. ogólnej wartości nabytych wierzytelności.
W przyszłości zamierza należność główną wierzytelności (kwotę za którą zostały nabyte pakiety) ewidencjonować na kontach pozostałych należności. Różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a ceną nabycia zostanie zaewidencjonowana na koncie przychodów przyszłych okresów. Uzyskane przychody z tytułu spłaty należności głównej odnoszone będą na konta przychodów z podstawowej działalności operacyjnej, koszt nabytych wierzytelności odniesiony zaś zostanie na konto "koszt własny zakupionych wierzytelności". Faktyczne spłaty z każdej wierzytelności w pierwszej kolejności będą zaliczane na spłatę ceny nabycia całego pakietu. Przychody i koszty ujmowane będą w księgach rachunkowych w takiej samej wysokości, do momentu, kiedy przychody z tytułu dokonanych przez dłużników spłat zrównają się z ceną nabycia całego pakietu. Dochód podlegający opodatkowaniu powstanie natomiast z chwilą, gdy konkretne spłaty bez względu z której nabytej wierzytelności przekroczą cenę nabycia całego pakietu wierzytelności.