Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 25 listopada 2015 r. (I SA/Po 1075/15).
Stan faktyczny
Podatnik jest właścicielem firmy usługowo-remontowej i podlega opodatkowaniu PIT. Jego firma zajmuje się rozbiórką i burzeniem budynków, robotami ziemnymi, pokryciem dachów, okładaniem ścian oraz pracami blacharskimi. Przedsiębiorca prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Firma podatnika wprowadziła zmiany w obowiązującej dotychczas polityce rachunkowości i ewidencjonuje koszty zgodnie z zasadą określoną w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości. Polega ona na odpisywaniu w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu, połączonym z ustaleniem stanu tych składników aktywów i ich wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy. W związku z tym, w polityce rachunkowości przyjęto sporządzanie spisu z natury raz w roku na dzień bilansowy, tj. na 31 grudnia każdego roku. Podatnik uznał bowiem, że okresem sprawozdawczym jest rok podatkowy pokrywający się w przypadku przedsiębiorstwa z rokiem kalendarzowym.
Podatnik chciał się upewnić, czy sporządzanie spisu z natury raz w roku i korygowanie kosztów o wartość niezużytych materiałów, niesprzedanych towarów na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) jest wystarczające dla prawidłowego ustalania miesięcznych zaliczek na PIT. Sam uważał, że spis z natury sporządzany raz w roku na dzień 31 grudnia pozwala ustalić dochód w sposób określony w art. 24 ust. 1 ustawy PIT.
Fiskus nie potwierdził jego stanowiska. Stwierdził, że w celu prawidłowego rozliczenia się z tytułu podatku dochodowego podatnicy prowadzący uproszczone ewidencje na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości powinni sporządzać inwentaryzacje materiałów, towarów i wyrobów gotowych na koniec każdego okresu sprawozdawczego, za który następuje rozliczenie z budżetem (miesiąca bądź kwartału, jeśli wpłacają zaliczki kwartalnie). W ocenie urzędników wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym uzyskano przychód, w związku z którym zostały one poniesione. Dlatego nieprawidłowe jest stanowisko, że sporządzanie spisu z natury raz w roku i korygowanie kosztów o wartość niezużytych materiałów/towarów na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) jest wystarczające dla ustalania miesięcznych zaliczek na PIT. Według fiskusa przyjęcie stanowiska wnioskodawcy oznaczałoby, że w ciągu roku można by zaliczać do kosztów uzyskania przychodów także te z nich, które nie będą nimi po zakończeniu roku i sporządzeniu spisu z natury.
Rozstrzygnięcie
Sąd w Poznaniu uznał, że stanowisko fiskusa jest wadliwe. Zauważył, że uproszczona metoda ewidencji bilansowej kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości jest jedną z czterech dopuszczonych nią metod ewidencji kosztów. Podatnik postanowił ją zastosować, nie kwestionując zasad wynikających z art. 22 ustawy o PIT. W ocenie WSA prowadzona na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości ewidencja nie modyfikuje tych zasad i pozwala na prawidłowe ustalenie zobowiązania podatnika w PIT za dany rok podatkowy. Co istotne, dopuszczalność stosowania tej metody nie jest co do zasady kwestionowana. Z niewyjaśnionych przyczyn organ interpretacyjny przyjął jedynie, że w opisanym stanie faktycznym nie jest to możliwe.