Obowiązki pracodawcy jako płatnika podatku PIT wynikają z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT). Ustawodawca wskazał w tym przepisie, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane zakładami pracy, mają obowiązek jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku pracy.
Z kolei zgodnie z art. 39 ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli obowiązek poboru zaliczek na podatek przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, ustanie w ciągu roku, to muszą oni sporządzić i przekazać PIT-11 lub PIT-4R podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu na pisemny wniosek podatnika – w terminie 14 dni od dnia jego złożenia.
Błędne wnioski
Mogłoby się wydawać, że w przypadku przejęcia zakładu pracy przez nowego pracodawcę ustaje obowiązek poboru zaliczek na podatek. To z kolei oznaczałoby konieczność przekazania przez byłego pracodawcę informacji PIT właściwemu urzędowi skarbowemu.
Jednak art. 231 kodeksu pracy stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.
Oznacza to, że w razie przejęcia zakładu pracy zostaje zachowana kontynuacja stosunku pracy, a więc obowiązek poboru zaliczek nie ustaje, lecz przechodzi na nowego płatnika. Nowy pracodawca przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. Musi więc kontynuować rozliczenia z zakresu tego podatku po byłym pracodawcy, u którego przejęci pracownicy byli dotychczas zatrudnieni. W związku z powyższym w takiej sytuacji nie znajdzie zastosowania cytowany art. 39 ust. 2 ustawy o PIT.