Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lipca 2016 r. (II FSK 1701/14).
Stan faktyczny
We wniosku o interpretację profesjonalna pełnomocniczka wyjaśniła, że otrzymuje od podatników pełnomocnictwa, które ją upoważniają do reprezentowania i występowania wobec organów podatkowych, w tym do składania wszelkich deklaracji, oświadczeń, wniosków i zgłoszeń, odbioru i kwitowania dokumentów oraz korespondencji w imieniu mocodawcy. Pełnomocnictwa zawierające taką klauzulę zostają opłacone i złożone w urzędzie skarbowym. Pełnomocniczka wskazała, że pomimo tego, dla każdego wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach urząd skarbowy żąda złożenia odrębnego pełnomocnictwa.
W tej sytuacji zapytała czy składając wnioski o wydanie takiego zaświadczenia musi każdorazowo legitymować się odrębnym pełnomocnictwem i składać je po raz kolejny w organie podatkowym. Sama uważała, że nie. Zauważyła, że ordynacja podatkowa przewiduje możliwość działania w ramach tzw. pełnomocnictwa stałego. Wystarczy zatem jednokrotnie złożyć pełnomocnictwo, na mocy którego można wielokrotnie przeprowadzać pewne czynności, do momentu jego odwołania. Pełnomocnik może zatem na mocy treści jednego pełnomocnictwa wielokrotnie żądać i odbierać zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, jeżeli zawiera ono takie zapisy.
Najpierw fiskus potwierdził to stanowisko, następnie jednak zmienił zdanie. Zauważył, że jeśli osoba ubiegająca się o wydanie zaświadczenia jest reprezentowana przez pełnomocnika, to do wniosku o wydanie zaświadczenia powinno być załączone pełnomocnictwo lub jego urzędowo poświadczony odpis.
Rozstrzygnięcie
Pełnomocniczka zaskarżyła niekorzystną dla niej wykładnię przepisów, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że prawidłowa była pierwsza interpretacja, a nie jej zmiana. W ocenie WSA, jeśli pełnomocnik zamanifestował swoją wolę skorzystania z pełnomocnictwa, a ono pozostaje w dyspozycji organu jako złożone w jakiejkolwiek innej sprawie (notoria urzędowe), to niedopuszczalnym, skrajnym formalizmem jest sprowadzenie art. 137 § 1 zdanie pierwsze o.p. do technicznego „dołączenia" do akt postępowania takiego pełnomocnictwa po raz kolejny. Istotą art. 137 § 3 o.p., zdaniem sądu, nie jest materialna, techniczna czynność przedłożenia dokumentu, lecz ocena, czy w konkretnej sprawie działa skutecznie ustanowiony pełnomocnik. Wyraz "dołącza" należy interpretować przede wszystkim jako obowiązek wykazania, że danej osobie zostało udzielone pełnomocnictwo, a także obowiązek jednoznacznego oświadczenia, że w konkretnej sprawie pełnomocnik zamierza skorzystać z tego pełnomocnictwa.
