- Urząd skarbowy wydał decyzję w prowadzonym wobec nas postępowaniu podatkowym. Po uważnym zapoznaniu się z tą wielostronicową decyzją, w jej uzasadnieniu zauważyliśmy błędy w podanych cyfrach – w działaniu matematycznym mnożenia przy odsetkach. Sama kwota wskazana w decyzji jest poprawna, mamy zastrzeżenia tylko do tych błędów pisarskich. Zależy nam, aby decyzja była prawidłowa. W jaki sposób zwrócić się do fiskusa o jej poprawienie? – pyta czytelnik.
Ustawodawca przewidział sytuację, gdy organ podatkowy w wydawanych przez siebie rozstrzygnięciach popełnia drobne, proste błędy rachunkowe czy omyłki. Stosownie do art. 215 § 1 ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) organ podatkowy może prostować w drodze postanowienia błędy rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanej przez siebie decyzji. Robi to z urzędu lub na żądanie (wniosek) strony. Wspomniany przepis odnosi się do takich wad decyzji, które charakteryzują się cechą oczywistości. Ta cecha stanowi granicę dopuszczalności sprostowania w trybie art. 215 § 1 o.p., a więc sprostowaniu podlega tylko oczywiste przeoczenie czy zastosowanie niewłaściwego słowa lub omyłka pisarska o charakterze elementarnym. Chodzi tu o takie słowo czy omyłkę pisarską, które nie wpływają na treść i znaczenie prostowanego postanowienia (wyrok WSA w Krakowie z 23 maja 2016 r., I SA/Kr 373/16).
Dwa różne pojęcia
W orzecznictwie sądowo – administracyjnym wskazano, że błędem rachunkowym jest omyłka w działaniu matematycznym, która widnieje w decyzji. Nie jest takim błędem wadliwe wyliczenie które jest zawarte w dowodach przyjętych za podstawę ustaleń faktycznych decyzji (wyrok NSA w Warszawie z 14 marca 2017 r., II FSK 426/15). Trudno za błąd oczywisty uznać umieszczenie w sentencji decyzji (w zapisie cyfrowym, jak i słownym) kwoty odmiennej od kwoty, która jest obliczona w uzasadnieniu tej decyzji (wyrok WSA w Szczecinie z 21 grudnia 2016 r., I SA/Sz 1123/16).
Przez oczywistą omyłkę należy natomiast rozumieć błąd, który nie wpływa na znaczenie merytoryczne aktu administracyjnego i jego charakter nie budzi wątpliwości w świetle ustalonego stanu faktycznego sprawy lub stanu prawnego. Przykładem oczywistej omyłki jest przestawienie liter w wyrazie lub dodanie zbędnej litery, a więc drobne błędy pisarskie czy przeoczenia (wyrok WSA w Gdańsku z 29 grudnia 2016 r., I SA/Gd 1488/16). Sprostowanie nazwiska osoby ponoszącej solidarną ze skarżącym odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki stanowi oczywistą omyłkę pisarską, a jej sprostowanie nie prowadzi do zmian po stronie podmiotowej postępowania (wyrok WSA w Gdańsku z 20 lipca 2016 r., I SA/Gd 495/16). Sprostowanie oczywistej omyłki nie może prowadzić do merytorycznej zmiany decyzji (wyrok WSA w Rzeszowie z 4 lutego 2014 r., I SA/Rz 1159/13).
Części składowe pisma
Wniosek o sprostowaniu błędu rachunkowego jest podaniem. Musi spełniać formalne przesłanki, a więc zawierać:
