Od 1 lipca zmieniły się zasady występowania o indywidualne interpretacje prawa podatkowego. O tym, gdzie złożyć wniosek, decyduje nie tylko miejsce zamieszkania lub siedziby, ale też to, o co pytamy. Ministerstwo Finansów przygotowało również jego nowy wzór. Podatnicy muszą się jednak trochę przy nim napracować.
– Chociaż rozporządzenie w tej sprawie zostało wydane już 22 kwietnia, ministerstwo nie zdążyło jeszcze przygotować interaktywnej wersji formularza – mówi Dariusz Malinowski, doradca podatkowy, szef zespołu ds. postępowań podatkowych i sądowych w KPMG. – Starych wniosków, które można było edytować, nie wolno już stosować. Na razie nowe trzeba więc wypełniać ręcznie.
– Są sprawy, w których sam opis stanu faktycznego zajmuje kilka stron. A argumentacja podatnika jest jeszcze obszerniejsza – mówi Grzegorz Gębka, doradca podatkowy, właściciel kancelarii podatkowej. – Jeśli nie mamy wersji interaktywnej wniosku, trzeba do niego doklejać (przyszywać) dodatkowe kartki. To trochę jak za króla Ćwieczka.
Andrzej Zubik, radca prawny, starszy menedżer w PwC, dodaje, że podatnicy mogą sami sporządzić pismo z pytaniem o wykładnię prawa. W przepisach nie ma bowiem obowiązku składania wniosków o interpretację na formularzu przygotowanym przez Ministerstwo Finansów. Własny wniosek musi oczywiście zawierać wszystkie niezbędne elementy, np. wskazanie rodzaju sprawy, podanie danych identyfikacyjnych czy numerów rachunków bankowych, na które wnosimy opłatę (nadal 40 zł od każdego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego rozpatrywanego przez skarbówkę). Oczywiście musi się w nim znaleźć też dokładny opis sprawy, pytanie, własne stanowisko i podstawa prawna.
– Powinniśmy też wskazać, do której izby skarbowej kierujemy wniosek – mówi Andrzej Zubik. – Po zmianie zasad wydawania interpretacji zależy to od tego, o jaki podatek pytamy. Jeśli się pomylimy, urzędnicy powinni przekazać wniosek we właściwe miejsce. Będziemy wtedy jednak dłużej czekać na odpowiedź.
