Klauzula obejścia prawa: spółka powinna wystąpić o opinię zabezpieczającą, a nie interpretację - wyrok NSA

Fiskus odmówił wszczęcia postępowania. Zasłonił się tym, że podatnik nie może pytać, w jaki sposób zachowa się fiskus, gdy wystąpi określona sytuacja.

Spółka ją zaskarżyła. A zasadniczo na etapie sądowym spór sprowadził się już w dużej mierze do tego, czy w CIT klauzula mogła wejść w życie w środku roku. Zgodnie bowiem z ugruntowanym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego zmiany w podatkach dochodowych na niekorzyść podatników muszą mieć odpowiednie vacatio legis. Czyli w CIT klauzula mogłaby mieć zastosowanie dopiero od 2017 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zajął się tą kwestią, ale problemu się nie dopatrzył. Jego zdaniem zarzut naruszenia art. 2 konstytucji dotyczący niezachowania odpowiedniego vacatio legis jest bezzasadny. WSA uznał bowiem, że nie są to przepisy o charakterze materialnym, które nie powinny wejść w życie w trakcie roku podatkowego. To normy o charakterze mieszanym – materialno-proceduralnym, z przewagą jednak elementu proceduralnego.

NSA poszedł za to zupełnie inną drogą. Przypomniał, że organ interpretacyjny nie może rozstrzygać spraw zarezerwowanych dla innego trybu. A takim była obowiązująca już w momencie składania wniosku procedura klauzulowa m.in. o wydanie opinii zabezpieczającej. Jak tłumaczył sędzia sprawozdawca Artur Kot, spółka mogła wystąpić o rozwianie wątpliwości, ale w trybie klauzulowym. Inaczej mówiąc, zamiast występować o interpretację, powinna wystąpić o opinię zabezpieczającą. Dlatego w ocenie NSA w spornej sprawie zbędne było rozstrzyganie aspektów materialnoprawnych. Wyrok jest prawomocny.

Sygnatura akt: II FSK 2606/17