Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 30 marca 2016 r. (I SA/Wr 26/16).
Na podstawie art. 33 § 1 ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) organ podatkowy wydał decyzję o zabezpieczeniu na majątku podatnika. Została ona wydana w związku z nieprawomocnymi decyzjami o wymierzeniu przybliżonego zobowiązania w VAT za tzw. puste faktury. Organ wskazał, że zachodzi uzasadniona obawa niewykonania zobowiązania podatkowego ze względu na jego wysokość, która znacznie przewyższała dochody podatnika za ostatnie lata. Dodatkowo powołał się na pogląd wyrażony w orzecznictwie, zgodnie z którym sam fakt wystawiania pustych faktur stanowi samoistną przesłankę do dokonania zabezpieczenia.
Zdaniem podatnika takie przesłanki nie zachodziły. Podatnik wskazał liczne okoliczności, z których wynika, że byłby w stanie zaspokoić należności podatkowe (dobre wskaźniki finansowe przedsiębiorstwa, posiadany majątek, uzyskiwanie wysokich obrotów i znacznych zwrotów VAT). Ponadto podniósł, że organ powinien był udowodnić fakt posługiwania się pustymi fakturami.
Organ nie podzielił zarzutów podatnika i stwierdził, że wystarczyło uprawdopodobnienie ww. okoliczności. Uznał także, że wskaźniki finansowe zostały wyliczone na podstawie nierzetelnych ksiąg zawierających fikcyjne transakcje. Ustalono, że podatnik posiada majątek, ale jego 65 proc. to nieruchomości o znacznym obciążeniu hipotecznym. Obroty osiągnięte w poprzednim roku były czterokrotnie niższe niż wartość zobowiązania podatkowego.
Sąd podzielił ustalenia faktyczne organu. Uznał, że decyzja o zabezpieczeniu na majątku podatnika była zgodna z art. 33 § 1 o.p. Przepis ten zdaniem sądu wymienia wyłącznie przykładowe okoliczności uzasadniające dokonanie zabezpieczenia. Organ może zatem powołać się na inne, niewymienione wprost, jeżeli łącznie wynika z nich uzasadniona obawa o to, że podatnik nie wykona zobowiązania podatkowego. Uprawdopodobnione używanie pustych faktur w powiązaniu z powyższym stanowi kolejną przesłankę na tę okoliczność.
