Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną banku w precedensowej sprawie o prawo fiskusa do wydania decyzji.
Konkretnie chodziło o specyficzny rodzaj rozstrzygnięcia, tj. decyzję w przedmiocie określenia wysokości dochodu niepowodującego powstania zobowiązania podatkowego. W tym przypadku z tytułu CIT za 2006 r.
Spór sprowadzał się do tego, czy takie rozstrzygnięcie fiskus może wydać po upływie terminu przedawnienia. Podatnik-bank uważał, że nie.
Fiskus nie widział w tym problemu. A jego stanowisko zaakceptował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Tłumaczył, że zaskarżona decyzja została wydana w trybie art. 21b pkt 1 ordynacji podatkowej (obecnie kwestie te reguluje art. 21 b). Wynikało z niego, że gdy w postępowaniu podatkowym organ stwierdził, iż wysokość dochodu jest inna niż wykazana w deklaracji, a osiągnięty dochód nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego, wydaje decyzję, w której określa wysokość tego dochodu. Zdaniem WSA jest to zatem specyficzna decyzja, której przedmiotem nie jest zobowiązanie podatkowe, lecz kwota dochodu.
Zgodził się, że co do zasady zobowiązanie podatkowe banku za 2006 r. przedawniło się 31 grudnia 2012 r. W sprawie nie mogło jednak dojść do przedawnienia, gdyż decyzja nie określa zobowiązania, tylko wysokość dochodu. WSA podkreślił, że w związku z zastosowaniem ulg u skarżącego banku nie wystąpiło zobowiązanie podatkowe za 2006 r. A skoro nie istniało zobowiązanie, to nie mogło się przedawnić. W świetle ordynacji podatkowej sam dochód nie podlega natomiast przedawnieniu.
