Wiele osób wiązało wielkie nadzieje z wprowadzeniem do procedury podatkowej klauzuli rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatników (in dubio pro tributario). W praktyce okazało się, że jej stosowanie nie jest proste. Problem z nią mają nawet sądy. Potwierdzają to środowe wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Czytaj także: Fiskus nie rozstrzyga wątpliwości na korzyść podatnika
Spór dotyczył dwóch interpretacji przepisów o VAT, konkretnie o fakturach korygujących. Spółka tłumaczyła, że te zmniejszające obrót są wystawiane m.in., gdy w pierwotnej fakturze wpisano błędną stawkę VAT, tj. 23 proc. zamiast odwrotnego obciążenia. Zapytała, za jaki okres w deklaracji VAT powinna wykazać faktury korygujące zmniejszające oraz zwiększające dotyczące dostaw, do których zastosowanie ma procedura odwrotnego obciążenia. Sama uważała, że przy zmniejszających korektę należy ujmować na bieżąco, a przy zwiększających na bieżąco bądź wstecz, w zależności od przyczyny korekty.
Fiskus nie zaakceptował tego stanowiska, tłumacząc, że sposób rozliczenia przez wystawcę faktur korygujących uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność korekty. Spółka zaskarżyła je i zarzuciła, że fiskus nie zastosował w jej sprawie in dubio pro tributario. Ten argument przekonał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi. Zauważył, że choć fiskus z automatu powołał wiele przepisów o VAT, to nie wskazał, z czego wywodzi swoją ich interpretację. Tymczasem spółka wskazuje na inne, korzystniejsze dla niej rozwiązanie. W takiej sytuacji zdaniem WSA fiskus powinien rozważyć, czy wątpliwości skarżącej nie powinny zostać rozstrzygnięte zgodnie z klauzulą.
NSA uchylił te wyroki, a powodem okazała się właśnie klauzula. Jak tłumaczył sędzia NSA Hieronim Sęk, nie da się jej zastosować bez prawa materialnego. Najpierw trzeba wskazać konkretny przepis, który budzi wątpliwości, żeby ewentualnie zastosować klauzule. W ocenie NSA w spornej sprawie klauzula zawisła zaś w próżni. Wyroki są prawomocne.
