Sikora jest absolwentem VII Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie. Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W czasie studiów był opozycyjnym działaczem studenckim. Latem 1976 r. współuczestniczył w zbieraniu podpisów na listach w obronie represjonowanych robotników Radomia. Uczestniczył w zebraniach Komitetu Obrony Robotników. W maju 1977 r., po śmierci Stanisława Pyjasa brał udział w organizowaniu bojkotu krakowskich Juwenaliów. Brał udział w działalności Studenckiego Komitetu Solidarności. Współuczestniczył w kolportażu prasy niezależnej, głównie „Robotnika” w Nowej Hucie oraz w akcjach ulotkowych pod bramą kombinatu Huty im. Lenina. Był wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin.
29 sierpnia 1980 aresztowany wraz z Andrzejem Mietkowskim i Bronisławem Wildsteinem. Jego nazwisko znalazło się na ogólnopolskiej liście aresztowanych, których uwolnienia domagali się strajkujący w Gdańsku stoczniowcy.
Współzakładał niezależny ruch studencki. Uczestniczył w zakładaniu pierwszych kół NSZZ Solidarność.
Od czerwca 1981 r. przebywał w Paryżu, gdzie poznał Jerzego Giedroycia i podjął dorywczą pracę w paryskiej "Kulturze". Po wprowadzeniu stany wojennego pozostał we Francji, gdzie uzyskał azyl polityczny. W latach 1982–1989 był działaczem polskich organizacji emigracyjnych. W latach 1982–1986 pracował w emigracyjnym miesięczniku „Kontakt”, kontynuował też współpracę "Kulturą". Współpracował z Sekcją Polską Radia Wolna Europa. W latach 1983–1989 był francuskim przedstawicielem i sekretarzem na Europę australijskiej Fundacji Polcul - Polskiej Fundacji Kultury.