Marek Piotrowski
Jedną z form sezonowej aktywności gospodarczej w miejscach letniego wypoczynku jest zorganizowanie i wynajmowanie miejsc przeznaczonych na postawienie namiotów, przyczep kempingowych i samochodów typu kamper. Obok profesjonalnych całorocznych kempingów część pól namiotowych jest organizowana przez mieszkańców letnich kurortów, którzy prowadzą taką działalność wyłącznie w okresie letniego szczytu sezonowego. Tacy sezonowi przedsiębiorcy najczęściej zdają sobie sprawę z konieczności zapłaty podatku dochodowego i VAT, ale niejednokrotnie zapominają o podatku od nieruchomości.
Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych podatkowi od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Użytki rolne nie podlegają natomiast opodatkowaniu tym podatkiem, ale z wyjątkiem tych, które zostały zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. A zatem zajęcie użytków rolnych, co do zasady opodatkowanych podatkiem rolnym, na potrzeby działalności gospodarczej w postaci zorganizowanego kempingu czy pola namiotowego, oznacza konieczność ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Skutek ten jest tym bardziej dotkliwy, że do gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stosowane są najwyższe stawki tego podatku, które w roku 2016 nie mogą przekroczyć odpowiednio 0,89 zł/m2 gruntu i 22,86 zł/m2 powierzchni użytkowej budynku.
Nie oznacza to jednak, że osoba fizyczna, która decyduje się na prowadzenie kempingu tylko przez dwa miesiące w roku, będzie musiała zapłacić podatek od zajętych na ten cel gruntów według takiej stawki za cały rok. Chociaż ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje zasadę rocznego ustalania wartości podatku od nieruchomości (w drodze decyzji ustalającej osobom fizycznym wymiar tego podatku), to jednak określa także skutki zaistnienia w ciągu roku zmiany stanu faktycznego mającego wpływ na wartość tego podatku. Jeżeli bowiem w ciągu roku podatkowego zaistnieje zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania (np. zmiana sposobu wykorzystania obiektu), to podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.
Przepisy te nakładają na osoby fizyczne (m.in. właścicieli gruntów lub budynków) obowiązek składania informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych ustalając jednocześnie, że jeżeli w ciągu roku wystąpią okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego bądź też zaistnieje zdarzenie mające wpływ na wysokość podatku, to podatnik musi poinformować o tym organ podatkowy w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia takiego zdarzenia. Także zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej po sezonie oznacza obowiązek złożenia takiej informacji, co wpłynie w konsekwencji na wydanie decyzji zmieniającej zobowiązanie podatkowe i obniżenie wartości podatku od nieruchomości.
