Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 8 sierpnia 2018 r. (I SA/Lu 388/18).
Wnioskodawca zawarł umowę spółki cichej z przedsiębiorcą będącym osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie odkupowania wierzytelności odszkodowawczych. Zgodnie z treścią zawartego porozumienia wnioskodawca był zobowiązany do wniesienia wkładu niepodlegającego opodatkowaniu, który zostałby wykorzystany przez przedsiębiorcę wyłącznie na cele związane z inwestycją. Ponadto, wnioskodawcy miało przysługiwać na jego wniosek i za zgodą przedsiębiorcy nie częściej niż raz w miesiącu, prawo wypłaty zaliczki na poczet należnego mu wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do zysku osiągniętego do czasu wypłaty tej zaliczki. W związku z wątpliwościami związanymi z zaistniałym stanem faktycznym podatnik chciał się dowiedzieć, czy uzyskane przez niego przychody można zakwalifikować jako przychody z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. Ponadto, wnioskodawca zapytał, czy w sytuacji, gdy zostanie mu wypłacona zaliczka na poczet dywidendy, on lub płatnik będzie zobowiązany do odprowadzenia zaliczki na PIT oraz czy w przypadku osiągniętych przez wnioskodawcę przychodów zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 1 ustawy o PIT.
Czytaj także: Zyski cichego wspólnika to przychody z innych źródeł
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację (0113-KDIPT3.4011.75.2018.2.JR), w której stwierdził, że ze względu na możliwość stosowania w prawie podatkowym analogii wprost lub z uwzględnieniem różnic i podobieństw między instytucjami, uzyskany w ten sposób przychód należy zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych, tj. odsetek od pożyczek, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.
Podatnik wniósł na tę interpretację skargę do WSA w Lublinie. Sąd nie podzielił stanowiska organu podatkowego. W ocenie sądu organ nie przeanalizował umowy zawartej przez strony oraz nie uwzględnił zasadniczych różnic między zawartą przez strony umową spółki a umową pożyczki, naruszając tym samym art. 217 Konstytucji RP. WSA podkreślił, że umowa spółki cichej jako umowa nienazwana może być różnie przez strony ukształtowana. Nie można, według sądu, do umowy spółki cichej zastosować art. 17 ustawy o PIT. Zgodnie z postanowieniami umowy skarżący ponosi konsekwencje niepowodzenia we wspólnym przedsięwzięciu, a cel w jakim została ona zawarta jest w niej określony. Te dwa fakty odróżniają umowę spółki cichej od umowy pożyczki na tyle, że zastosowanie przepisów umowy pożyczki do umowy spółki w tej sprawie jest niemożliwe.
