Zgodnie z art. 1a ustawy o CIT podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych mogą być również podatkowe grupy kapitałowe (PGK). Grupy te mogą być istotnym narzędziem optymalizacyjnym w zakresie rozliczania CIT. Funkcjonowanie w ramach PGK posiada wiele zalet, takich jak np. wspólne rozliczanie podatku dochodowego przez wszystkie podmioty tworzące grupę, czy brak zastosowania regulacji w zakresie cen transferowych przy transakcjach przeprowadzanych w ramach grupy.
Warunki do spełnienia
Przepisy ustawy o CIT zawierają zamknięty katalog warunków jakie muszą spełnić podmioty zamierzające utworzyć PGK. Jednym z nich jest zawarcie umowy PGK w formie aktu notarialnego na okres co najmniej trzech lat podatkowych.
Oprócz warunków koniecznych do utworzenia PGK ustawa o CIT zawiera również katalog okoliczności, których wystąpienie skutkuje naruszeniem warunków funkcjonowania PGK i w konsekwencji utratą jej statusu. Dla podmiotów wchodzących w skład grupy, która utraciła swój status na skutek naruszenia warunków funkcjonowania PGK, przystąpienie do innej PGK jest możliwe dopiero po upływie roku podatkowego następującego po roku, w którym PGK utraciła prawo do uznania jej za podatnika (restrykcja przewidziana w art. 1a ust. 13 ustawy o CIT).
Przepisy ustawy o CIT nie regulują jednak sytuacji, w której podmioty będące stroną umowy o utworzeniu PGK podejmą zgodną decyzję o jej rozwiązaniu.
Ustawa nie reguluje
W szczególności chodzi o sytuację, w której warunki zachowania statusu PGK zostaną dotrzymane, jednak podmioty tworzące grupę podejmą wspólną decyzję o rozwiązaniu jej przed upływem trzech lat podatkowych lub nawet przed rozpoczęciem pierwszego roku podatkowego PGK. Czy takie rozwiązanie umowy PGK jest możliwe? A jeśli tak, to czy konsekwencje dla podmiotów wchodzących w skład grupy przed jej rozwiązaniem są takie same jak w przypadku utraty przez nią jej statusu na skutek niedotrzymania warunków funkcjonowania PGK?
