Nadchodzące święta Bożego Narodzenia oraz zbliżający się Nowy Rok to okres, w którym przedsiębiorcy organizują imprezy okolicznościowe dla pracowników. Ten świąteczny czas przez wiele lat spędzał jednak sen z powiek księgowym, którzy borykali się z wątpliwościami w zakresie rozpoznawania przychodów ze stosunku pracy wynikających z udziału pracowników w tego typu wydarzeniach. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku pracy uznaje się bowiem wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W interpretacjach podatkowych fiskusa dominował przez wiele lat pogląd, zgodnie z którym udział, a często nawet tylko możliwość udziału pracownika w organizowanej przez pracodawcę imprezie okolicznościowej oznacza powstanie przychodu ze stosunku pracy wynikającego z tzw. nieodpłatnych świadczeń. Pogląd ten uległ jednak gruntownej modyfikacji po wydaniu przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 8 lipca 2014 r. (7/13). Trybunał uznał, że pojęcie „inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika. Co więcej, w uzasadnieniu tego wyroku TK wskazał na katalog cech nieodpłatnego świadczenia, których łączne zaistnienie pozwala na ustalenie przychodu ze stosunku pracy. Mianowicie, o osiągnięciu przychodu przez pracownika możemy mówić, gdy:
- świadczenia zostały poniesione za zgodą pracownika (skorzystał z nich dobrowolnie),
- świadczenia zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
- korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
