Rada Miejska Ł. podjęła w grudniu 2015 r. uchwałę określającą obowiązujące na terenie gminy wzory formularzy informacji i deklaracji podatkowych. Dotyczyła ona podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego. We wzorach formularzy zawarto sformułowania w postaci wzorów oświadczeń, o treści: „Oświadczam, że są mi znane przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością".
Czytaj także: Sejm uchwalił przepisy o raportowaniu schematów podatkowych
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności przepisów uchwały do sądu administracyjnego wystąpił prokurator. Jego zdaniem wprowadzenie do formularzy podatkowych zapisów zawierających oświadczenia podatnika o znajomości przepisów o odpowiedzialności karnoskarbowej za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością odbyło się bowiem bez stosownego umocowania prawnego (tzw. upoważnienia ustawowego).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 11 września 2018 r. uznał skargę za zasadną, ponieważ kwestionowane zapisy uchwały są sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa. W uzasadnieniu sąd zauważył, że z art. 168 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wynika prawo jednostek samorządu terytorialnego do uchwalania wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie ustalonym w ustawie. Konkretyzację tego prawa – poza uregulowaniami szczególnymi – zawiera, w odniesieniu do gminy, art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązującego na obszarze gminy, przy czym – w myśl art. 18 ust. 2 pkt 8 tej ustawy – podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat należy do wyłącznej właściwości rady gminy, lecz tylko w granicach określonych w odrębnych ustawach. Jak przy tym zaznaczono, wskazywane przepisy nakładają na radę gminy obowiązek ustalenia obowiązującego wzoru informacji i deklaracji na podatki, których dotyczą i w których zawarte będą dane dotyczące podmiotu i przedmiotu opodatkowania niezbędne do wymiaru i poboru poszczególnych podatków.
Jak wyjaśnił dalej WSA, regulacje ustaw podatkowych, co wynika jasno z ich treści, nie dają, co do zasady, radzie gminy uprawnienia do nakładania na podatników podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego obowiązku składania kwestionowanego oświadczenia w deklaracjach i informacjach podatkowych. Zawarte w nich dane mają służyć jedynie wymiarowi tych podatków i uzyskaniu ich przez gminę, nie zaś ewentualnemu pociągnięciu podatników do odpowiedzialności karnej skarbowej. – Innymi słowy, ustawodawca w ustawie podatkowej normującej opodatkowanie podatkami, o których mowa, nie upoważnił rad gmin do odbierania od podatników w treści informacji i deklaracji podatkowych oświadczenia o tym, że znane są im przepisy mówiące o zasadach odpowiedzialności karnej skarbowej za podawanie danych niezgodnych z rzeczywistością – wskazał sąd.
