Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozstrzygnął w interpretacji kwestię rozliczenia bonusów dla pracowników.
Sprawa dotyczyła spółki, właściciela sieci sklepów z artykułami do majsterkowania, która zatrudnia ok. 10 tys. osób. Część pracowników została przeniesiona do powołanego przez spółkę oddziału, który w konsekwencji stał się ich pracodawcą. Zarówno w spółce, jak i w oddziale prowadzony jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Oddział wypełnia wszystkie wymagania ustawy o ZFŚS, w szczególności dokonuje odpisów na ten fundusz oraz prowadzi jego rachunek bankowy.
Spółka chciała się upewnić, czy świadczenia otrzymywane przez pracowników ze środków ZFŚS są zwolnione z podatku do kwoty 380 zł w roku podatkowym. Miała wątpliwości, czy oddział może nie pobierać zaliczki na PIT od takich świadczeń, jeśli faktycznie będą wypłacane pracownikom łącznie z wynagrodzeniem za pracę ze środków obrotowych. Dopiero po ich przekazaniu nastąpi przeksięgowanie wypłaconej kwoty świadczenia między rachunkiem głównym oddziału, a rachunkiem ZFŚS.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał jej stanowisko za prawidłowe. Jak czytamy w interpretacji, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT wolna od podatku jest wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zwolnienie przysługuje do limitu 380 zł w roku podatkowym. Za świadczenia rzeczowe nie uznaje się natomiast bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi.
Dyrektor IS zgodził się ze spółką, że przy stosowaniu zwolnienia najważniejsze jest, kto ostatecznie ponosi ciężar kwot wypłacanych pracownikom. Jeśli ciężar ten ponosi fundusz socjalny, to sama kwestia techniczna związana z wypłatą świadczeń nie powinna mieć znaczenia. W praktyce, skoro to fundusz ponosi ciężar ekonomiczny przekazywanych pracownikom bonusów, należy uznać, że są to świadczenia sfinansowane z ZFŚS w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy PIT.
