Fundusz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania dodatkowych zabezpieczeń w formie poręczeń. Umożliwiają one przedsiębiorcom zaciąganie kredytów. Fundusz wyjaśnił, że jego oferta jest adresowana m.in. do firm, które nie są w stanie przedstawić wystarczającej ilości wiarygodnych zabezpieczeń własnych. Z tym zastrzeżeniem, że warunkiem uzyskania poręczenia jest posiadanie przez przedsiębiorcę zdolności kredytowej, a decyzja o udzieleniu poręczenia jest podejmowana po przeprowadzeniu przez spółkę szczegółowej analizy sytuacji majątkowej przedsiębiorcy. Za udzielenie poręczenia bankowi na rzecz danego przedsiębiorcy, tj. klienta, fundusz pobiera wynagrodzenie w postaci opłat i prowizji, przy czym prowizja obliczana jest jako procent udzielonego poręczenia.
Z wniosku wynikało, że gdy klient okaże się nierzetelny i nie spłaca zobowiązań wobec banku, dług reguluje fundusz. Po wypłacie należności na rzecz banku z tytułu udzielonego poręczenia, na podstawie przysługującego mu roszczenia regresowego, fundusz rozpoczyna procedurę mającą na celu odzyskanie od przedsiębiorcy równowartości wypłaconej kwoty poręczenia.
We wniosku o interpretację fundusz zapytał czy może uznać za koszt uzyskania przychodu kwotę wypłaconego bankowi poręczenia.
Fiskus odpowiedział, że nie. Wskazał na art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT, który wyłącza z kategorii kosztów wydatki na spłatę zobowiązań osób trzecich. Urzędnicy podkreślili, że spłata długów wynikających z poręczenia i gwarancji należy zaliczyć do instytucji, które z natury swojej stanowią zabezpieczenie cudzego zobowiązania i z których wynika obowiązek zapłaty zobowiązania osoby trzeciej. Tym samym, wyłączeniem z kosztów objęte zostały zobowiązania, których obowiązek poniesienia spoczywa na innym niż podatnik (np. fundusz) podmiocie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę funduszu. Stwierdził, że zrealizowanie przez skarżącego poręczenia poprzez wypłatę bankowi należności pieniężnej z tego tytułu samo w sobie nie generuje przychodu. Wypłacona bankowi kwota poręczenia ma charakter zwrotny i skarżący, na podstawie przysługującego mu roszczenia regresowego w stosunku do przedsiębiorcy, prowadzi procedurę mającą na celu odzyskanie od przedsiębiorcy równowartości wypłaconej kwoty poręczenia. Ponadto WSA zgodził się z fiskusem, że w sprawie ma zastosowanie wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT.
