- Koszty operacyjne
- amortyzacja,
- zużycie materiałów i energii,
- usługi obce,
- podatki i opłaty, w tym podatek akcyzowy,
- wynagrodzenia,
- ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, w tym emerytalne,
- pozostałe koszty rodzajowe,
- wartość sprzedanych towarów i materiałów.
Gdy sprawozdania są niestandardowe
Sytuacja komplikuje się przy ustalaniu przychodów i kosztów instytucji finansowych oraz instytucji ubezpieczeniowych, których sprawozdania finansowe są niestandardowe i znacznie różnią się od sprawozdań finansowych w wariantach: porównawczym oraz kalkulacyjnym. Poniżej omówiony został sposób kalkulacji przychodów i kosztów w ww. instytucjach.
I. Instytucje finansowe (banki)
Na przychody banków składają się:
- przychody z tytułu odsetek stanowiące najważniejszą część łącznych przychodów banku,
- przychody z tytułu prowizji,
- przychody z udziałów, akcji i innych papierów wartościowych i instrumentów finansowych, o zmiennej kwocie dochodu,
- dodatni wynik z pozycji wymiany,
- pozostałe przychody operacyjne,
- rozwiązane rezerwy i aktualizacja wartości,
- zyski nadzwyczajne.
Na koszty banków składają się:
- koszty odsetek,
- koszty prowizji,
- pozostałe koszty operacyjne,
- koszty działania banku,
- amortyzacja środków trwałych,
- odpisy na rezerwy i aktualizacja wartości,
- straty nadzwyczajne.
Analogicznie, jak w przypadku instytucji niefinansowych, bank powinien sumować wszystkie przychody lub wszystkie koszty w celu ustalenia swoich obowiązków z zakresu cen transferowych.
II. Instytucje ubezpieczeniowe
Zakłady ubezpieczeń są specyficznymi jednostkami gospodarczymi. Specyfika działalności ma odzwierciedlenie również w rachunkowości zakładów ubezpieczeń. Podstawowym źródłem przychodów w instytucji ubezpieczeniowej są składki ubezpieczeniowe, natomiast podstawowym źródłem kosztów są odszkodowania i świadczenia oraz koszty techniczne (łącznie z kosztami akwizycji).
Rachunek zysków i strat zakładu ubezpieczeń jest odmienny od sprawozdań podmiotów prowadzących działalność pozaubezpieczeniową. Zakłady ubezpieczeń sporządzają trzy elementy sprawozdania finansowego, tj.:
- techniczny rachunek ubezpieczeń majątkowych i osobowych,
- techniczny rachunek ubezpieczeń na życie,
- ogólny rachunek zysków i strat.
W przypadku ubezpieczycieli, również powinno się analizować całość przychodów i kosztów, tj. zarówno te z działalności ubezpieczeniowej (łącznie ze wszystkich działów ubezpieczeń), jak i te z działalności pozaubezpieczeniowej. —Ewa Tomczyk jest starszym konsultantem w Zespole Cen Transferowych w MDDP
podstawa prawna: ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1047 ze zm.)
podstawa prawna: ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1888 ze zm.)
Przychody i zyski oraz koszty i straty
Zgodnie z art. 3 pkt 30 ustawy o rachunkowości przez przychody i zyski rozumie się uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia wartości aktywów, albo zmniejszenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.
Przez koszty i straty rozumie się uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązania i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.
Pojęcia „przychody" i „koszty" zostały również w zbliżony sposób zdefiniowane w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości (MSR).
Zdaniem autorki
Niespójne przepisy utrudniają prawidłową kalkulację - Magdalena Marciniak, starszy menedżer w Zespole Cen Transferowych w MDDP
Przepisy obowiązujące od początku 2017 r. uzależniają obowiązki z obszaru cen transferowych oraz progi dokumentacyjne od wysokości przychodów lub kosztów. Ma to zagwarantować, że to właśnie transakcje lub zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika zostaną uwzględnione w Local File, a duzi podatnicy nie będą zobligowani do dokumentowania transakcji z podmiotami powiązanymi o relatywnie niskiej wartości w stosunku do osiąganych przychodów (ponoszonych kosztów). Aby spełnić obowiązki nałożone przez ustawodawcę, podatnik musi jednak prawidłowo je określić. Przepisy są skomplikowane i w wielu aspektach nie są spójne. Jako przykład można wskazać, że co do zasady analizuje się przychody z poprzedniego roku podatkowego, natomiast w przypadku oceny czy dany podatnik ma obowiązek sporządzenia CIT-TP, musi przeanalizować wysokość swoich przychodów lub kosztów w bieżącym roku, a ustalając próg transakcyjny analizuje już wyłącznie poziom przychodów (bez względu na wysokość kosztów) z poprzedniego roku.