Od przyszłego roku wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza kwoty 10 000 zł (tzw. niskocenne składniki majątku) będą mogły być zaliczone wprost do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Do 31 grudnia 2017 r. za niskocenne uznawane są te składniki majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł. Ustawodawca zdecydował się zatem istotnie (prawie 3-krotnie) podnieść limit tych wydatków.
Jak ująć w kosztach
Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b ustawy o PIT lub art. 16a i art. 16b ustawy o CIT, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł (od stycznia – 10 000 zł). Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d ust. 1 ustawy o PIT i art. 16d ust. 1 ustawy o CIT. Gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż ww. limit, w kosztach ujmuje się odpisy amortyzacyjne od tych składników majątku. W przypadku natomiast gdy wartość początkowa jest równa lub niższa od tego limitu, podatnicy mogą co do zasady:
- dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m ustawy o PIT lub art. 16h – 16m ustawy o CIT albo
- dokonać jednorazowego odpisu – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ustawy o PIT i art. 16f ust. 3 ustawy o CIT.
Przykład
Y spółka z o.o. nabyła maszynę o wartości początkowej 40 000 zł. Nabyta maszyna spełnia definicję środka trwałego. Wydatki poniesione na nabycie maszyny mogą być przez spółkę odniesione w koszty tylko poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z wybraną metodą amortyzacji – zarówno według przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2018 r., jak i przepisów obowiązujących po tej dacie.