Chodzi o stosowanie art. 15 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Przepis ten przewiduje, że co do zasady wynagrodzenie za pracę jest opodatkowane tam, gdzie aktualnie mieszka pracownik. Chyba, że praca jest wykonywana na terytorium drugiego państwa - wtedy może być opodatkowane w tym drugim państwie. Dokument podpisany w Berlinie 14 maja 2003 r. ma odniesienie do opodatkowania dochodów pracowników transgranicznych.
Pandemia koronawirusa spowodowała, że wielu Polaków dojeżdżających do pracy w Niemczech, musiało zostać w domu i świadczyć pracę zdalnie. Zawarte właśnie porozumienie dotyczy właśnie ich. Wprowadza ono fikcję prawną na potrzebę stosowania art. 15 ust. 1 umowy.
Zgodnie z porozumieniem przyjmuje się, że ze względu na działania podjęte przez Polskę i Niemcy mające przeciwdziałać pandemii COVID-19, pracę wykonywaną w domu (tj. w państwie rezydencji) przez pracownika na rzecz pracodawcy z drugiego państwa, można uznać za pracę wykonywaną w państwie, w którym pracownik wykonywałby tę pracę gdyby nie podjęto działań antykryzysowych.
- Przyjęcie takiego rozwiązania to znaczące uproszczenie dla pracowników transgranicznych. Utrzymane są zasady opodatkowania obowiązujące przed wybuchem pandemii COVID-19, pomimo zmiany okoliczności faktycznych uzasadniających odmienne traktowanie - wskazuje Ministerstwo Finansów.
Porozumienie jest adresowane wyłącznie do tych pracowników transgranicznych, którzy w związku COVID–19 zostali skierowani przez pracodawcę do pracy zdalnej, wykonywanej z domu w kraju rezydencji podatkowej.
