Certyfikat rezydencji to zaświadczenie, gdzie zagraniczny kontrahent ma siedzibę albo mieszka. Pozwala przy rozliczaniu jego wynagrodzenia pobrać niższy podatek (albo w ogóle go nie pobierać). Tak wynika z wyjaśnień zamieszczonych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.
Kiedy certyfikat jest potrzebny? Przykładowo przy wypłacie dywidend, odsetek, należności z praw autorskich czy znaków towarowych, zapłacie za usługi doradcze, księgowe, prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli. Powinien zawierać informację, kiedy został wydany, oraz wskazywać, na jaką datę potwierdza rezydencję podatnika (czyli zagranicznego kontrahenta).
Jeśli nie zawiera okresu ważności, płatnik (polska firma) uwzględnia go przez 12 miesięcy od dnia wydania. Chyba że w tym czasie zmieniła się siedziba podatnika i zawiadomił o tym płatnika albo wynika to z dokumentów (w szczególności faktury lub umowy).
Ministerstwo Finansów podkreśliło, że ustawa o CIT nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu potwierdzającego siedzibę podatnika w momencie wypłaty należności. Udokumentowanie rezydencji może nastąpić później. W takiej sytuacji certyfikat powinien potwierdzać rezydencję za okres, w którym nastąpiła płatność.
Jeśli płatnik nie ma wcześniej potwierdzenia, może zastosować zwolnienie od podatku bądź niższą stawkę na podstawie informacji od podatnika bądź uzyskanego wcześniej certyfikatu i oświadczenia kontrahenta, że zawarte w nim dane się nie zmieniły. Nie zwalnia go to jednak z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu dotyczącego okresu, w którym dokonana została wypłata.
