Regulacje ustaw podatkowych przewidują sytuacje, w których przedsiębiorca musi się wywiązać z nałożonych na niego obowiązków płatnika. Obejmują one poprawne obliczenie, pobranie, a w końcu odprowadzenie podatku na rachunek właściwego organu. Za ewentualne błędy lub zaniechania, stosownie do regulacji ordynacji podatkowej (o.p.), płatnik odpowiada całym swoim majątkiem. Funkcja płatnika dla drobnych przedsiębiorców wynika np. z ustawy o PIT, która nakłada m.in. na zakład pracy czy osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłacanych pracownikom lub zleceniobiorcom wynagrodzeń, odpowiednio ze stosunku pracy bądź umowy cywilnoprawnej.
Realizując te obowiązki przedsiębiorcy zapominają jednak, że przepisy przewidują także system gratyfikacji płatników. Jak bowiem wynika z art. 28 § 1 o.p., płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania pobranych podatków. Szczegółowe zasady ustalania tego wynagrodzenia określa rozporządzenie ministra finansów z 10 grudnia 2015 r. w sprawie wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa. Jak stanowi § 1 tego rozporządzenia, płatnikom i inkasentom przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków na rzecz budżetu państwa, wynoszące:
1) 0,3 proc. kwoty podatków pobranych przez płatników,
2) 0,1 proc. kwoty podatków pobranych przez inkasentów.
Kwotę należnego wynagrodzenia płatnik czy inkasent rozliczają samodzielnie, poprzez jej potrącenie z pobranych przez nich podatków. Przesłanką dla tego wynagrodzenia jest więc pobór podatku w charakterze płatnika, a zatem z majątku podatnika (np. wynagrodzenia pracownika), i terminowe wpłacenie daniny na rzecz budżetu państwa.
