Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 września 2017 r. (II FSK 3276/16).
Spółka ma realizować projekt pomocowy przeznaczony dla Turcji i finansowany ze środków UE. W ramach świadczenia usług kontraktowych spółka zamierza zatrudnić (na umowy zlecenie) ekspertów i pracowników pomocniczych, zarówno obywateli UE, jak i obywateli tureckich. Ich praca w całości miałaby być wykonywana na terenie Turcji. Celem projektu jest bowiem udzielenie wsparcia beneficjentowi projektu, w zakresie wzmocnienia systemu ochrony środowiska w Turcji. Spółka spytała, czy w odniesieniu do zagranicznych osób fizycznych zatrudnionych przez spółkę ma zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy o PIT. Chciała wiedzieć czy w ramach realizacji projektu należy od tych osób pobrać 20-proc. zryczałtowany podatek dochodowy, czy może konieczne jest posiadanie stosownego certyfikatu rezydencji podatkowej. Zdaniem podatnika ww. przepis ustawy o PIT nie ma zastosowania, ponieważ usługa jest wykonywana przez wymienione wyżej podmioty w całości poza terytorium RP.
Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem argumentując, że to miejsce uzyskania dochodów z tytułu umowy zlecenia jest kluczem w tej sprawie, a określa się je (zgodnie z ustawą o PIT) poprzez pryzmat siedziby zleceniodawcy. WSA przychylił się do stanowiska wyrażonego przez spółkę i sprawę przekazano do NSA w postaci skargi kasacyjnej.
Sąd uchylił wyrok w całości i oddalił skargę, wyrażając przy tym pogląd, że przez użyte w art. 3 ust. 2, a nie w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT sformułowanie „miejsce uzyskiwania" dochodów na terytorium RP należy rozumieć miejsce siedziby podmiotu, który działa w charakterze płatnika i pobiera za to wynagrodzenie. Oczywiście, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium RP. W ocenie NSA, miejsce wykonania usługi niematerialnej (poza granicami Polski) w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o PIT nie ma prawnego znaczenia. Tym samym, sąd poparł stanowisko zaprezentowane w wyroku 7 sędziów NSA z 15 maja 2017 r. (II FSK 3587/14).
—Paulina Rosłon, współpracowniczka zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte
