CIT: Ograniczenie nie dotyczy AC wliczonego w cenę dzierżawy pojazdu

Spółka jako dzierżawca zawiera z podmiotami krajowymi umowy dzierżawy pojazdów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość rynkowa pojazdów przewyższa równowartość kwoty 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego NBP z dnia zawarcia umowy dzierżawy. Część umów stanowi, że to wydzierżawiający zobowiązani są do zawarcia umów ubezpieczenia OC, AC, NNW. Kwota ubezpieczenia uwzględniona jest wtedy w kwocie czynszu dzierżawy. W innych umowach dzierżawy nie ma o tym wzmianki, a miesięczna stawka ubezpieczenia jest wskazana (albo i nie) w załącznikach do tych umów.

Spółka zawiera z kontrahentami również umowy serwisowe dzierżawionych pojazdów. Część tych kontraktów także zawiera postanowienia, że wydzierżawiający zobowiązani są do zawarcia umów ubezpieczenia OC, AC, NNW. Kwota ubezpieczenia uwzględniona jest wtedy w kwocie opłaty serwisowej. Firma otrzymuje miesięczne zbiorcze faktury wraz załącznikami z tytułu umów dzierżawy i serwisowych, które wskazują wartość czynszu dzierżawy i opłaty serwisowej za poszczególne samochody. Nie ma też możliwości poznania wartości żadnego z ubezpieczeń, nawet jeśli znana jest jej ich cała wartość. Spółka nie zawiera z ubezpieczycielami umów ubezpieczenia i nie ma wpływu na negocjowanie jego stawek. Umowy dzierżawy spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 i 2 ustawy o CIT. Spółka zapytała, czy może zaliczyć w koszty pełny czynsz dzierżawny i pełną opłatę serwisową.

Sama uważała, że tak, nawet jeśli w opłatach zawarte są również kwoty AC.

Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Przypomniał, że koszty składek na ubezpieczenie samochodu osobowego używanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego, jeżeli zgodnie z umową do ich ponoszenia zobowiązany jest korzystający, będą mogły zostać zaliczone do kosztów. Jednak z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT. Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszty składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Urzędnicy uznali, że ubezpieczenie OC i NNW samochodu będące elementem składowym danej umowy jest w całości kosztem uzyskania przychodów. Jednak składka na AC może być kosztem z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT.

WSA w Gdańsku nie potwierdził tego stanowiska. Sąd zgodził się z fiskusem, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenia samochodu osobowego reguluje art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT. Jednak z wniosku nie wynika, że skarżąca ubezpiecza samochody, z których korzysta w ramach zawartych umów spełniających warunki leasingu operacyjnego. Spółka ponosi włącznie koszty związane z leasingiem. Wkalkulowanie kosztów ubezpieczenia ponoszonych przez wydzierżawiającego w raty leasingowe nie powoduje, że spółka może być uznana za podmiot ubezpieczający samochody, który płaci składki ubezpieczeniowe na rzecz ubezpieczyciela. Natomiast ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT odnosi się wyłącznie do składek na ubezpieczenie samochodu i tym samym nie może mieć zastosowania do spornego stanu faktycznego.

WSA uznał, że jeżeli zawarte umowy spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT, to ponoszone przez firmę wydatki podlegają w całości zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodu, bez ograniczenia, na które powołał się fiskus.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 7 października 2015 r. (I SA/Gd 1033/15).

Komentarz eksperta

Konrad Filip Turzyński, doradca podatkowy, partner w kancelarii KNDP Kolibski, Nikończyk, Dec & Partnerzy

Orzeczenie WSA w Gdańsku jest jak najbardziej słuszne i korzystne dla podatników. Wydatki ponoszone przez leasingobiorcę na czynsz oraz opłatę serwisową mogą być kosztem w pełnej wysokości, niezależnie od tego, w jaki sposób zostały skalkulowane przez leasingodawcę i jakie części składowe w sobie zawierają.

Komentowane orzeczenie łączy się bezpośrednio z wyrokiem WSA w Warszawie z 23 maja 2013 r. (III SA/Wa 3408/12), w którym stwierdzono, że leasingodawca będący podmiotem zawodowo trudniącym się leasingiem samochodów osobowych jest zmuszony do stosowania ograniczeń w zaliczaniu wydatków na ubezpieczenie samochodu o wartości powyżej 20 tys. euro do kosztów uzyskania przychodu.

Przyjmując więc argumentację przedstawioną przez fiskusa w omawianej sprawie, okazywałoby się, że nie tylko leasingodawca bezpośrednio ubezpieczający samochód jest zobowiązany do stosowania tego ograniczenia, ale także leasingobiorca płacący jedynie czynsz i opłatę serwisową. Rozwijając tę argumentacją ad absurdum, należałoby się zastanowić, czy klient leasingobiorcy kupujący od niego np. usługę doradczą także miałby z kwoty tej usługi wyliczać hipotetyczną wartość ubezpieczenia samochodu niestanowiącą kosztu. Oczywiście nie.