Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 29 września 2016 r. (IBPB-2-2/4511-731/16-1/NG).
Podatnik (dalej także: spółka lub wnioskodawca) prowadził w Polsce działalność w branży automatyki przemysłowej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Świadczył usługi z zakresu m.in. zarządzania realizacją projektów instalacyjnych i serwisu oraz utrzymania sprzętu związanego z automatyką przemysłową (dalej: usługi) dla podmiotów z grupy kapitałowej oraz podmiotów trzecich, głównie z siedzibą poza Polską.
Świadczenie usług łączyło się przeważnie z koniecznością obecności pracowników wnioskodawcy w miejscu realizacji projektów wykonywanych w różnych krajach, na różnych kontynentach. Umowy o pracę zawarte z pracownikami określają siedzibę spółki jako miejsce świadczenia pracy. Aby zapewnić wykonanie usług, spółka zawierała z pracownikami ramowe umowy oddelegowania i informacje o oddelegowaniu, w których wskazany był m.in. okres trwania wyjazdu oraz miejsce świadczenia usług. Obowiązki w ramach świadczenia usług wykonywane były poza miejscem stałego zamieszkania pracowników oraz poza miejscem świadczenia usług określonym w ich umowach o pracę. Wyjazdy pracowników nie były uznawane za delegacje służbowe w rozumieniu kodeksu pracy, nie należy ich również uważać za podróże służbowe. W związku z opisanymi wyjazdami podatnik w niektórych przypadkach przyznawał pracownikom dodatek mieszkaniowy (nazywany „HAL" – ang. Housing Allowance, dalej: dodatek), aby umożliwić im zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w kraju oddelegowania.
Spółka zadała pytanie: czy dodatek przyznawany pracownikom korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, wolna od PIT jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o PIT, zwolnienie to stosuje się do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 (tzw. podwyższonych kosztów, które wynoszą 139,06 zł).
Zdaniem wnioskodawcy, dodatek korzysta ze zwolnienia za każdy miesiąc oddelegowania, przez co spółka, jako płatnik, nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na PIT w zakresie, w jakim zwolnienie to będzie miało zastosowanie, tj. do wysokości 500 zł wypłacanego dodatku za miesiąc. Izba Skarbowa potwierdziła stanowisko spółki.
