Czy podstawą ujęcia przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez przedsiębiorcę będzie wystawiona na rzecz dostawców towarów faktura z tytułu prowizji z tytułu dropshippingu, czy wyciągi bankowe z jego konta, gdzie wyraźnie jest oznaczona kwota wpływająca na rachunek przedsiębiorcy oraz kwota przekazywana producentowi towarów, w których sprzedaży pośredniczy? – pyta czytelnik.
Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są m.in.: faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami (§ 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów; dalej: rozporządzenie).
Dokumentem będącym podstawą ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinny być – co do zasady – faktura bądź rachunek, a wyjątkowo inne dowody księgowe, takie jak np. wyciągi bankowe.
Z przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorca wystawia fakturę dla dostawcy z zagranicy na wykonaną przez siebie usługę pośrednictwa (w modelu dropshippingu) na kwotę będącą różnicą między kwotą zapłaconą przez klienta a kwotą przekazaną dostawcy. Faktura ta jest więc podstawą zaewidencjonowania przychodu w prowadzonej przez przedsiębiorcę podatkowej księdze przychodów i rozchodów (por. interpretację Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 lipca 2015 r., ILPB1/4511-1-485/15-2/TW).
Prowizja uzyskana za pośrednictwo z tytułu dropshippingu powinna zostać ujęta w kolumnie 7 (wartość sprzedanych towarów i usług) podatkowej księgi przychodów i rozchodów
