Obok znanej już przedsiębiorcom amortyzacji jednorazowej dokonywanej w ramach rocznego limitu 50 tys. euro i dostępnej wyłącznie dla małych podatników w rozumieniu ustaw o PIT i o CIT, a także podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, do porządku prawnego został niedawno wprowadzony (od 12 sierpnia br.) nowy wariant amortyzacji. Rozwiązanie to pozwala przedsiębiorcom na dokonywanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 KŚT w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 tys. zł (art. 22k ust. 14 ustawy o PIT, art. 16k ust. 14 ustawy o CIT). Kwota 100 tys. zł obejmuje przy tym sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłat na poczet nabycia środka trwałego. Jak bowiem wynika z nowych przepisów, wpłaty na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego, którego dostawa zostanie zrealizowana w następnych okresach sprawozdawczych, mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych w granicach ustalonego limitu 100 tys. zł. W przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną limit ten dotyczy wszystkich wspólników tej spółki.
Wprowadzone regulacje znacznie różnią się od znanej już podatnikom amortyzacji jednorazowej, dokonywanej w ramach limitu 50 tys. euro (stanowiącej pomoc de minimis). Ta nowa (obowiązująca równolegle) forma amortyzacji jednorazowej jest dostępna dla wszystkich przedsiębiorców, a nie tylko dla małych podatników bądź podatników rozpoczynających działalność. Nie może ona być jednak stosowana w odniesieniu do środków trwałych nabytych jako używane bądź wytworzonych we własnym zakresie. Rozwiązaniem tym nie mogą być objęte np. budynki i budowle, a także środki transportu, ponieważ nie mieszczą się w grupie 3–6 i 8 KŚT. Konieczne jest przy tym spełnienie dodatkowych warunków odnoszących się do minimalnej wartości początkowej środków trwałych. Mianowicie:
- jeżeli podatnik w ciągu roku nabył jeden środek trwały spełniający warunki pozwalające na objęcie go omawianą amortyzacją, to wartość początkowa tego środka trwałego musi wynosić co najmniej 10 tys. zł, lub
- jeżeli podatnik w ciągu roku nabył co najmniej dwa środki trwałe spełniające warunki pozwalające na objęcie ich omawianą amortyzacją, to ich łączna wartość początkowa musi wynosić co najmniej 10 tys. zł, a wartość początkowa każdego z nich powinna przekraczać 3,5 tys. zł.
W tym drugim przypadku, jeżeli podatnik rozpocznie amortyzację środka trwałego o wartości poniżej 10 tys. zł i powyżej 3,5 tys. zł, a następnie uwzględni jego wartość w limicie 10 tys. zł, to dotychczasowe odpisy amortyzacyjne pozostają w kosztach, a w ramach jednorazowego odpisu w kwocie 100 tys. zł jest uwzględniana niezamortyzowana wartość tego środka trwałego.
