W sierpniu 2015 r. zarząd domu handlowo-usługowego wystąpił o interpretację przepisów ustawy o CIT w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Chodziło o rozstrzygnięcie, czy w sytuacji, kiedy w roku podatkowym należne opłaty będą wyższe od wydatków na utrzymanie, eksploatację i remonty części wspólnych, to nadwyżka będzie opodatkowana CIT.
Zarząd uważał, że nie. Podkreślał, że celem jego działalności nie jest osiągnięcie dochodu, a jedynie utrzymanie nieruchomości wspólnej w stanie technicznym umożliwiającym korzystanie z niej przez członków wspólnoty - właścicieli lokali użytkowych. Zarząd domu handlowo-usługowego nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Ponadto ma on obowiązek wydatkowania otrzymywanych od właścicieli i współwłaścicieli środków pieniężnych wyłącznie na cele związane z eksploatacją, utrzymaniem, konserwacją i remontami części wspólnych nieruchomości.
Zdaniem wnioskodawcy nawet jeżeli nadwyżka miałaby zostać uznana za dochód, to i tak będzie miało do niego zastosowanie zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Zauważył, że opłaty wnoszone przez właścicieli lokali użytkowych, choć mogą dotyczyć części wspólnych, nie mogą być uznane za dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Służą bowiem prawidłowemu korzystaniu z lokali użytkowych (gospodarce tymi lokalami).
W konsekwencji organ stwierdził, że dochód uzyskany z tytułu zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali użytkowych we wspólnocie mieszkaniowej na poczet eksploatacji, konserwacji i remontów części wspólnych budynku, nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Nieistotny jest przy tym cel przeznaczenia tego dochodu. W ocenie urzędników sporne kwoty nie korzystają ze zwolnienia i podlegają opodatkowaniu.
