1 stycznia 2018 r. do ustawy o CIT został wprowadzony podział na dwa źródła przychodów. Zgodnie z art. 7 ust. 1–2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od tego dnia, przedmiotem opodatkowania CIT jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Dochodem ze źródła przychodów jest przy tym zasadniczo nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.
Natomiast w myśl art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in. przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 tej ustawy (autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej oraz know-how), z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.
Wymieniony w powyższym przepisie art. 16b ustawy o CIT odnosi się do praw podlegających amortyzacji – tj. nabytych przez podatnika od innego podmiotu. Amortyzacji nie podlegają natomiast prawa wytworzone we własnym zakresie. Stąd pojawia się wątpliwość, czy przychody z takich praw należy kwalifikować do kategorii zysków kapitałowych na podstawie wspomnianego art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT.
Zagadnienie to było w przeszłości rozstrzygane przez organy podatkowe niejednolicie. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dotychczas wiele interpretacji indywidualnych, w których wskazywał, że wytworzenie autorskich praw majątkowych przez ich zbywcę we własnym zakresie nie wpływa na ich kwalifikację w ramach źródeł przychodów, a zatem zbycie takowych powoduje osiągnięcie przychodu z zysków kapitałowych (zob. m.in. interpretacje z 10 maja 2018 r., 0111-KDIB1-3.4010.136.2018.1.PC oraz z 10 czerwca 2018 r., 0114-KDIP2-2.4010.143.2018.2.SO). Stanowisko takie motywowane było argumentem, że odesłanie do art. 16b ustawy o CIT zawarte w jej art. 7b dotyczy jedynie katalogu praw, natomiast bez znaczenia pozostają wskazane w tym przepisie przesłanki warunkujące ich amortyzację jako wartości niematerialnych i prawnych.
Wydaje się jednak, że w ciągu ostatnich tygodni podejście organu interpretacyjnego w tym zakresie się zmieniło. Obecne stanowisko – wyrażone w komentowanej oraz innych wydanych w ostatnim czasie interpretacjach (zob. m.in. interpretacje z 2 lipca 2018 r., 0114-KDIP2-2.4010.212.2018.1.AS bądź z 5 lipca 2018 r., 0114-KDIP2-2.4010.210.2018.1.AG) – opiera się na odmiennej konkluzji, zgodnie z którą odesłanie do art. 16b ustawy o CIT oznacza konieczność zbadania ogółu wymienionych w nim cech konstytutywnych wartości niematerialnych i prawnych. Dopiero spełnienie ich wszystkich powoduje, że przychody z danego prawa będą mieściły się w katalogu zysków kapitałowych.
Bieżące stanowisko zasługuje na aprobatę. Przemawia za nim m.in. wykładnia celowościowa przepisów wprowadzających do ustawy o CIT podział na dwa źródła przychodów. Ich celem było ograniczenie skutków fiskalnych związanych z powstawaniem strat podatkowych w wyniku przeprowadzania niektórych operacji gospodarczych w oderwaniu od bieżącej działalności podatników. W przypadku natomiast podmiotów wytwarzających we własnym zakresie prawa autorskie ryzyko takie nie występuje, ponieważ ewentualne straty powiązane są z podstawowym zakresem prowadzonej działalności.
