W efekcie, przyjmując, że pierwszy oraz ostatni z wymaganych warunków w omawianej kwestii zostały spełnione (podatnik nabył paliwo do samochodu firmowego do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i zakup ten został właściwie udokumentowany), a w związku z tym nabyciem podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia jedynie 50 proc. wartości naliczonego VAT, należy przeanalizować treść art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony:
- jeżeli podatnik jest zwolniony od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, jeżeli naliczony VAT nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
A zatem ta część podatku naliczonego, która zgodnie z ustawą o VAT nie podlega odliczeniu, będzie mogła zostać zaliczona do kosztów podatkowych. Jeżeli więc np. podatnik wykorzystuje firmowy samochód osobowy, który nie został zgłoszony do celów opodatkowania VAT na druku VAT-26 jako wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, to podatnikowi przysługuje obecnie prawo do odliczenia jedynie 50 proc. wartości wydatków związanych z nabyciem paliwa do tego samochodu. Zgodnie z przepisami o VAT jest on bowiem uznawany za wykorzystywany do celów mieszanych. Tym samym niepodlegająca odliczeniu wartość podatku naliczonego będzie mogła zostać zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów, oczywiście jeżeli poniesiony wydatek spełnia powołane na wstępie ogólne warunki uznania go za koszt podatkowy. Opinia ta znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 13 maja 2015 r. (IBPBI/1/4511-149/15/AP).
Na marginesie warto również zwrócić uwagę na przypadek, w którym samochód jest faktycznie wykorzystywany obok celów służbowych także do potrzeb prywatnych. W takim przypadku zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlega jedynie ta część wydatków, która jest związana jest z prowadzoną działalnością, czyli spełnia warunek z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.
Autor jest doradcą podatkowym
