Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 lipca 2015 r. (II FSK 1689/13).
Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych na podstawie umowy o pracę. Miejscem pracy wskazanym w umowie jest obszar kilku województw lub teren całego kraju. W związku z tym, w zakres obowiązków pracowników wpisane są stałe przejazdy, wizyty i spotkania zarówno z obecnymi, jak i potencjalnymi klientami. Wyjazdy przedstawicieli handlowych nie są podróżami służbowymi, z tytułu których przysługiwałyby im diety i inne należności.
Spółka finansuje pracownikom noclegi, jak również pokrywa koszty paliwa do samochodów służbowych czy opłaty parkingowe. W związku z tym spółka zapytała, czy wydatki pokrywane przez nią stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy oraz czy są one dla niej kosztami uzyskania przychodu. Organ podatkowy odpowiedział, że zwrot kosztów noclegu jest nieodpłatnym świadczeniem, które nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, a zatem wartość noclegów powinna podlegać opodatkowaniu.
WSA w Warszawie (III SA/Wa 2642/12) uchylił zaskarżoną interpretację, ponieważ w jego ocenie po stronie pracowników nie występuje przysporzenie majątkowe w postaci wartości noclegów finansowanych przez spółkę. Ponadto WSA wskazał, że przepisy kodeksu pracy nakładają na pracodawcę obowiązek ponoszenia wydatków związanych ze świadczeniem pracy przez pracownika. Za takie właśnie wydatki należy uznać koszty noclegów pracownika poza siedzibą pracodawcy i jednocześnie miejscem zamieszkania pracownika. Takie stanowisko podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny. W uzasadnieniu ustnym NSA wskazał, że pracownik, korzystając z noclegów opłaconych przez pracodawcę, nie zaspokaja własnych potrzeb mieszkaniowych, a zatem świadczenie to nie jest spełnione w jego interesie.
Komentarz eksperta
Paulina Skonieczna, konsultantka w warszawskim biurze Deloitte
