Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika, co do zasady, podatnik ten powinien być jego właścicielem lub współwłaścicielem. Gdy podatnik jest współwłaścicielem, ustalona wartość początkowa danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej nie zawsze w całości stanowi podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Nieco inaczej do kwestii tej podchodzi ustawa o CIT i ustawa o PIT.
Czytaj także: Kiedy składnik majątku jest środkiem trwałym
Gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości:
- w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku, tj. proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału); w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (zob. art. 16g ust. 8 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT),
- w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (zob. art. 22g ust. 11 ustawy o PIT).