Obowiązują już nowe możliwości dotyczące amortyzacji środków trwałych. Warto dokładnie przyjrzeć się znowelizowanym przepisom przed powzięciem decyzji o skorzystaniu z przywilejów, które z nich wynikają, tak aby benefity były jak największe. Zmiany wprowadziła nowelizacja ustawy o podatkach dochodowych od osób fizycznych oraz osób prawnych, która weszła w życie 12 sierpnia 2017 roku (DzU poz. 1448). Całkowitym novum, które wynika ze zmienionych przepisów, jest postawienie podatnikom do dyspozycji prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłat (zaliczek) na poczet nabycia środków trwałych z grup 3–6 oraz 8 Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwota zaliczki, która może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tą metodologią (art. 22 ust. 1s ustawy o PIT oraz art. 15 ust. 1zd ustawy o CIT), jest limitowana i wynosi maksymalnie 100 000 zł.
Wprowadzone rozwiązanie jest o tyle nowatorskie, że organy podatkowe oraz sądy administracyjne jednoznacznie uznawały za wyłączone z katalogu kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które nie miały definitywnego charakteru, a więc wszelkiego rodzaju zaliczki oraz wpłaty na poczet dostaw towarów lub usług realizowanych w późniejszych okresach rozliczeniowych.
Uwaga! Późniejsze nieujęcie nabywanego składnika majątku w ewidencji środków trwałych przez podatnika albo rozpoznanie go w wartości początkowej niższej niż kwota uiszczonej i rozpoznanej jako koszt wpłaty na poczet jego zakupu może determinować obowiązek korekty uprzednio zaewidencjonowanych kosztów uzyskania przychodów. W praktyce sytuacje, w których wartość zaliczki przekracza wartość nabywanego na potrzeby działalności gospodarczej urządzenia, są stosunkowo rzadkie, stąd też należy liczyć, że stosowanie nowej regulacji w tym wypadku nie będzie podatnikom przysparzać istotnych trudności.
Odpis jednorazowy
Równie ciekawą nową regulacją, bezpośrednio powiązaną z możliwością zaliczania do kosztów podatkowych zaliczek na poczet zakupu środków trwałych, jest prawo do dokonania przez podatnika jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w roku podatkowym na wartość do 100 000 zł.
Uwaga! Prawo do skorzystania z tej preferencji podatkowej przysługuje wszystkim podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy od 1 stycznia 2017 r. nabyli środki trwałe z grupy 3–6 oraz 8 Klasyfikacji Środków Trwałych.
