Organ stwierdził jednak, że wydatki związane z wypłatą wynagrodzenia na rzecz podmiotu powiązanego, w części dotyczącej wartości usług niepowiązanych dostawców, będą objęte ograniczeniem. Z punktu widzenia zakresu zastosowania analizowanej regulacji bez znaczenia jest fakt, iż w ramach realizacji umowy zawartej pomiędzy wnioskodawcą a podmiotem powiązanym, ten ostatni współpracuje z podmiotami niepowiązanymi (niezależnymi dostawcami usług). Istotne, zdaniem organu, jest wyłącznie to, że wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie należne z tytułu wykonania umowy przez podmiot powiązany i na jego rzecz. ?
Jakub Walczak menedżer w dziale doradztwa podatkowego w EY
Wprowadzone z początkiem bieżącego roku regulacje dotyczące limitu kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia niektórych usług niematerialnych wciąż budzą liczne kontrowersje. Dotyczą one m.in. zakresu kosztów objętych nowym limitem.
Nowo wprowadzone przepisy ograniczają możliwość ujmowania w kosztach uzyskania przychodów, poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów z tzw. rajów podatkowych, kosztów m.in. usług doradczych, badania rynku, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, a także wszelkiego rodzaju opłat i należności licencyjnych. Wydatki tego typu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w części, w jakiej przekraczają 5 proc. kwoty odpowiadającej tzw. podatkowej EBITDA. Limit stosuje się do nadwyżki wartości kosztów usług niematerialnych, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 mln złotych.
Równocześnie z wprowadzeniem limitu, przewidziano katalog włączeń, w przypadku których ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania. Wyłączenia takie dotyczą w szczególności kosztów usług niematerialnych lub opłat licencyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi oraz kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Ustawodawca zastrzegł jednocześnie, że za koszty poniesione pośrednio na rzecz podmiotu powiązanego, uważa się koszty poniesione na rzecz podmiotu niepowiązanego z podatnikiem, jeżeli rzeczywistym właścicielem należności lub jej części jest podmiot powiązany z podatnikiem. Oznacza to, że do kosztów usług niematerialnych nabytych w ten sposób zastosowanie znajdzie omawiane ograniczenie. Warto zauważyć, że wnioskodawca w zasadniczej części swojej argumentacji odwołał się właśnie do koncepcji „rzeczywistego właściciela" należności.
Twierdzenie, że w zakresie, w jakim wypłacane podmiotowi powiązanemu środki pokrywają kwoty należne zewnętrznym dostawcom usług, to ci zewnętrzni dostawcy powinni być traktowani jako otrzymujący należność dla własnej korzyści (rzeczywiści właściciele) nie jest pozbawione racjonalnych podstaw. Podmiot powiązany jest w takim przypadku jedynie pośrednikiem w transferze środków, a przysporzenie majątkowe następuje finalnie na rzecz niezależnych dostawców. Oznaczałoby to, że wydatki takie nie są ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych, a tym samym nie powinny podlegać limitowaniu. Niestety takiego poglądu nie podzielił organ podatkowy.
