Dowóz pracowników do pracy jest co do zasady nieodpłatnym świadczeniem pracodawcy na ich rzecz, i jako taki jest ich przychodem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mamy tu do czynienia z przychodem z uwagi na to, że żadne przepisy nie nakładają na pracodawcę obowiązku sfinansowania pracownikowi kosztów transportu do określonego w umowie o pracę miejsca pracy lub zapewnienia takiego transportu. Gdyby pracodawca nie finansował pracownikowi wydatków na dojazd lub nie zapewniał mu bezpłatnego dojazdu do i z pracy, pracownik musiałby te wydatki pokryć z własnej kieszeni. Nie oznacza to jednak, że w każdym przypadku przychód ten podlega opodatkowaniu. Od 1 stycznia 2015 r. obowiązuje bowiem dodany do katalogu zwolnień od podatku dochodowego od osób fizycznych nowy art. 21 ust. 1 pkt 14a. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Natomiast w myśl art. 2 pkt 41 prawa o ruchu drogowym, autobusem jest „(...) pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą". Na co jednak płatnik powinien zwrócić uwagę przed zastosowaniem omawianego zwolnienia? Po pierwsze, z brzmienia przepisu jasno wynika, że ma ono zastosowanie wyłącznie do pracowników (tj. osób, których umowy regulowane są kodeksem pracy). A contrario, zwolnieniem nie są objęte osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych (np. o dzieło czy zleceń). Po drugie, ustawodawca posługuje się pojęciem „świadczenie z tytułu dowozu", a nie zwrotem „przychód z tytułu dowozu". W konsekwencji należy uznać, że zwolnienie obejmuje wyłącznie świadczenia natury niepieniężnej, polegające na „wyświadczeniu" na rzecz pracownika usługi transportowej (zasadę tę potwierdza również argumentacja zawarta w interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 11 czerwca 2015 r., IPTPB1/4511-144/15-4/SJ). W konsekwencji finansowy zwrot kosztów przejazdów pracownikowi przez pracodawcę (np. sytuacja, kiedy pracownik samodzielnie kupi bilet, a pracodawca zwróci mu koszt tego biletu) nie będzie spełniał przesłanek do skorzystania ze zwolnienia. Po trzecie, dowóz pracowników powinien być organizowany przez pracodawcę. Zwrot „organizacja dowozu" musi być rozumiany jako całokształt działań (m.in. planowanie, koordynowanie, finansowanie) podejmowanych przez pracodawcę dla zapewnienia pracownikom środków lokomocji w celu dowozu do i z miejsca docelowego. W związku z tym można przypuszczać, że intencją prawodawcy było zwolnienie dowozu autobusem niezależnie od sposobu jego zorganizowania. Organizacja może więc oznaczać wykorzystywanie własnych środków transportu albo zawarcie umów na świadczenie usług transportowych z zewnętrzną firmą transportową. Co ciekawe, treść przepisu nie precyzuje, że punkt docelowy dowozu pracowników to miejsce pracy. Brak jasności sformułowania może sugerować, że pracownicy mogą być dowożeni na szkolenie czy imprezę integracyjną. Po czwarte, kluczowy jest rodzaj środków transportu, którymi realizowany jest dowóz. Ani transport samochodem osobowym, ani busem (mikrobusem) nie uprawnia do zwolnienia. Dojazd do pracy mniejszym pojazdem, niż wynika to z definicji autobusu w rozumieniu ustawy – Prawo o ruchu drogowym, skutkuje u pracownika powstaniem przychodu do opodatkowania.Podsumowując, jeżeli płatnik planuje skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia, powinien się najpierw upewnić, że wszystkie wyżej opisane warunki zostały spełnione.