Otrzymane refaktury bez wyłączenia z limitu

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2018 r. (0111-KDIB1-2.4010.204. 2018.1.AW).

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – w zakresie ograniczenia w zaliczaniu do kosztów podatkowych wydatków na usługi niematerialne – złożył podatnik będący członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej. Wyjaśnił on, że ponosi na rzecz podmiotów powiązanych koszty nabycia niektórych usług i wartości o charakterze niematerialnym objętych normą wyrażoną w art. 15e ustawy o CIT. Podkreślił przy tym, że usługi są świadczone przez niezależnych kontrahentów i nabywane przez podmioty powiązane wobec wnioskodawcy, którzy następnie refakturują ich koszty na podatnika, w zakresie w jakim jest on beneficjentem tych usług. Do faktur wystawianych na rzecz podatnika nie jest doliczana marża. Oznacza to, że kwota zobowiązania wobec podmiotu powiązanego jest tożsama z wartością usługi wskazaną na fakturze pochodzącej od pierwotnego usługodawcy, tj. podmiotu niezależnego od podatnika, a zakres usługi i czynności podejmowane w jej ramach nie ulegają zmianie w związku z refakturowaniem.

Czytaj także: Faktura VAT: Zapłata gotówkowa wyłącza wydatek z kosztów podatkowych

Intencją podatnika było potwierdzenie, że koszty poniesione w związku z nabyciem usług, które są na jego rzecz refakturowane przez podmiot powiązany, nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy nie zaakceptował stanowiska podatnika. Stwierdził że sytuacja prawnopodatkowa wnioskodawcy nie odpowiada tej, do której odnosi się wyjątek wskazany w ustawie traktujący o refakturach. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że przedmiotowe odstępstwo od generalnej zasady limitowania wydatków na usługi niematerialne dotyczy kosztów ponoszonych przez podmioty refakturujące określone obciążenie, a nie otrzymujących refaktury.

Komentarz eksperta

Ewelina Karasiuk, menedżer w dziale doradztwa podatkowego w EY

Obowiązujące od 1 stycznia br. ograniczenie wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia niektórych usług i wartości o charakterze niematerialnym budzi liczne kontrowersje. Dotyczą one w szczególności zakresu kosztów objętych nowym limitem.

Warto przypomnieć, że ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych podlegają m.in. koszty usług doradczych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, jak również należności licencyjnych, nabycia praw autorskich i własności przemysłowej, know-how oraz świadczeń o podobnym charakterze, ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych oraz podmiotów z tzw. rajów podatkowych. Limit znajduje zastosowanie do tej części kosztów, które w roku podatkowym przekraczają 5 proc. kwoty odpowiadającej tzw. podatkowej EBITDA. Dodatkowo, podatnicy nie są zobowiązani do wyłączenia z kosztów podatkowych obciążeń, których suma nie przekracza w roku podatkowych kwoty 3 mln złotych.

Ograniczenie w zaliczaniu do kosztów podatkowych nie powinno być stosowane m.in., jeżeli koszty usług zasadniczo podlegających pod limit są bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi lub gdy są to koszty, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wyłączenie ze stosowania nowego limitu odwołujące się częściowo do treści przepisu ustawy o VAT jest dwojako interpretowane. Ministerstwo Finansów w wydanej niedawno odpowiedzi na interpelację, a także organ podatkowy formułujący interpretacje indywidualne, twierdzą zgodnie, że określona w nim zasada odnosi się do kosztów usług refakturowanych na inne podmioty, a zatem kosztów ponoszonych przez podmiot refakturujący.

Z kolei, zdaniem wielu podatników, celem ustawodawcy było objęcie tym wyłączeniem kosztów ponoszonych przez ostatecznych odbiorców usług. Stanowisko to jest uzasadniane tym, że sytuacja, do której odnosi się organ podatkowy, została już objęta drugim ze wspomnianych wyłączeń. Koszty te są bowiem bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi, którą jest refakturowanie obciążenia pochodzącego od innego podmiotu. Co więcej, transakcja ta jest dla podmiotu refakturującego neutralna podatkowo – wartość przychodu i kosztu jest tożsama. Nie posłuży zatem podatnikowi do obniżenia dochodu.

Dodatkowo, argumentem przemawiającym za taką interpretacją przepisów ustawy o CIT jest fakt, że ich wprowadzenie miało na celu ograniczenie możliwości obniżania przez polskich podatników dochodu opodatkowanego wskutek nadmiernych obciążeń ze strony podmiotów powiązanych. W sytuacji, o jakiej mowa w komentowanej interpretacji, nie zachodzi natomiast taka potrzeba z uwagi na to, że usługę zrealizował i wycenił niezależny kontrahent. Taka wykładnia przepisów prowadzi do sprzecznego z duchem nowelizacji pozbawienia podatnika możliwości ujęcia w kosztach podatkowych wydatków poniesionych na usługę faktycznie zrealizowaną przez podmiot zewnętrzny. Nie można się zatem z nią zgodzić.