CIT: Wierzytelności nieściągalne i umorzone są kosztem w kwocie netto

Do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć wierzytelności nieściągalne/umorzone bez uwzględnienia kwoty VAT, w wysokości odpowiadającej wartości należności zaliczonej do przychodów należnych.

Publikacja: 07.08.2017 05:40

CIT: Wierzytelności nieściągalne i umorzone są kosztem w kwocie netto

Foto: 123RF

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 10 maja 2017 r. (I SA/Gd 345/17).

Spółki należące do grupy kapitałowej wykonują czynności opodatkowane VAT na podstawie umów zawartych z różnymi kontrahentami. W związku z tym wystawiają faktury, w których wskazana jest zarówno kwota netto, jak i kwota uwzględniająca VAT. Zdarza się, że należności nie są regulowane przez kontrahentów i wówczas spółki umarzają nieuregulowane wierzytelności na podstawie stosownej umowy z dłużnikiem, natomiast pozostałe uznają za nieściągalne. Część wierzytelności nieściągalnych spółki sprzedają lub planują ich sprzedaż. Spółki zapytały czy do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT należy zaliczyć wartość wierzytelności nieściągalnych i umorzonych w kwocie brutto, tj. wraz z podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem spółek, wykładnia przepisów przemawia jednoznacznie za stwierdzeniem, że kosztem uzyskania przychodów jest wierzytelność obejmująca całą kwotę należności, wraz z należnym VAT. O taką bowiem kwotę brutto, w wyniku działań ukierunkowanych na uzyskanie przychodów, podatnik uszczupli swój majątek, odpisując wierzytelność jako nieściągalną po uzyskaniu potwierdzających tę okoliczność dokumentów, a także w przypadku umorzenia wierzytelności.

Zdaniem organu, skoro przedmiotowe wierzytelności uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne w kwocie netto z pominięciem należnego VAT, to te same wierzytelności odpisane jako nieściągalne bądź umorzone będą kosztem uzyskania przychodów również w kwocie netto. Organ stwierdził, że przyjęcie poglądu spółek doprowadziłoby do nieuprawnionego zaliczenia w koszty podatkowe wartości, które kosztami być nie mogą.

Sąd podzielił stanowisko organu, zgodnie z którym w omawianej sytuacji spółki nie będą mogły zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości nieściągalnej i umorzonej wierzytelności w kwocie brutto, tj. kwocie netto wraz z VAT. W ocenie sądu, taką wierzytelność można zaliczyć do kosztów tylko w kwocie netto, tzn. tylko w tej wysokości, w jakiej zarachowano przychód należny. Jako przychód należny nie określa się natomiast kwoty należnego VAT.

Autor jest współpracownikiem zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte

Komentarz eksperta

Maksymilian Białek, doradca podatkowy, konsultant w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

Zaistniały spór dotyczył możliwości ujęcia w wyniku podatkowym należnego podatku od towarów i usług w związku zaliczeniem nieściągalnej lub umorzonej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a lub art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT. W celu rozstrzygnięcia ww. problemu kluczowa jest identyfikacja różnic w ujęciu podatkowym transakcji sprzedaży wierzytelności i odpisania jej jako nieściągalnej lub jej umorzenia. W zakresie pierwszego zdarzenia, tj. zbycia wierzytelności, NSA podjął 11 czerwca 2012 r. uchwałę (I FPS 3/11), w której uznał, że należny VAT może w tym przypadku stanowić koszt podatkowy zbywającego.

W odniesieniu do możliwości zaliczenia wierzytelności nieściągalnych lub umorzonych do kosztów podatkowych, ustawodawca wprowadził w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT wymóg uprzedniego zarachowania takich wierzytelności jako przychód należny. Nie ulega wątpliwości, że podatnik rozpoznaje przychód należny wyłącznie w kwocie netto, co wynika wprost z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT. Niemniej jednak, jak podkreślał NSA w powoływanej wcześniej uchwale, pojęcia „wierzytelność" i „przychód należny" nie są tożsame, gdyż „wierzytelność" obejmuje także VAT. Wskazana regulacja miała przede wszystkim na celu uniknięcie sytuacji, w której podatnicy zaliczaliby do kosztów podatkowych wartość nieściągalnych lub umorzonych wierzytelności, które na zasadach ogólnych nie są rozpoznawane jako przychody należne, w szczególności udzielone pożyczki. Mając to na względzie i bazując wyłącznie na regulacjach ustawy o CIT, nie można jednoznacznie stwierdzić, że wierzytelności nieściągalnych lub umorzonych nie można zaliczyć do kosztów podatkowych w kwocie brutto.

Należy jednak wskazać, że WSA w Gdańsku słusznie powołał art. 89a ustawy o VAT w kontekście analizy możliwości zaliczenia należnego VAT do kosztów podatkowych w odniesieniu do wierzytelności odpisanych jako nieściągalne lub umorzonych. Podatnik ma bowiem prawo odzyskać kwotę podatku należnego od nieściągalnej lub umorzonej wierzytelności w trybie ww. regulacji. Oznacza to zatem, że kwota należnego podatku od nieściągalnej lub umorzonej wierzytelności może być neutralna na gruncie ustawy o VAT, a w konsekwencji wydatek ten nie może zostać uznany za definitywny. Definitywność poniesienia danego wydatku stanowi natomiast jedną z podstawowych przesłanek uznania go za koszt podatkowy według art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Podsumowując, stanowisko WSA w Gdańsku należało uznać za prawidłowe, tj. nieściągalną lub umorzoną wierzytelność można zaliczyć do kosztów podatkowych wyłącznie w kwocie netto (bez należnego VAT). Sąd słusznie zastosował wykładnię systemową i powiązał analizowane przepisy ustawy o CIT z art. 89a ustawy o VAT. Niewątpliwie, skoro podatnik ma prawo do skorygowania swoich rozliczeń w zakresie VAT i odzyskania podatku należnego, to podatek ten nie może stanowić kosztu podatkowego na moment odpisania wierzytelności jako nieściągalnych lub ich umorzenia. Odrębną kwestią będzie natomiast potencjalna możliwość zaliczenia należnego VAT do kosztów podatkowych w chwili planowanego zbycia przedmiotowych wierzytelności, gdyż podatnik utraci prawo do korekty rozliczeń VAT w myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT.

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 10 maja 2017 r. (I SA/Gd 345/17).

Spółki należące do grupy kapitałowej wykonują czynności opodatkowane VAT na podstawie umów zawartych z różnymi kontrahentami. W związku z tym wystawiają faktury, w których wskazana jest zarówno kwota netto, jak i kwota uwzględniająca VAT. Zdarza się, że należności nie są regulowane przez kontrahentów i wówczas spółki umarzają nieuregulowane wierzytelności na podstawie stosownej umowy z dłużnikiem, natomiast pozostałe uznają za nieściągalne. Część wierzytelności nieściągalnych spółki sprzedają lub planują ich sprzedaż. Spółki zapytały czy do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT należy zaliczyć wartość wierzytelności nieściągalnych i umorzonych w kwocie brutto, tj. wraz z podatkiem od towarów i usług.

Pozostało 84% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Rośnie lawina skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego