W listopadzie 2016 r. o wykładnię ustawy o PIT wystąpiła spółka dystrybucyjna należącą do grupy kapitałowej, prowadząca działalność w zakresie dystrybucji żywności mrożonej w Polsce. W działaniach mających na celu zwiększenie sprzedaży swoich produktów organizuje różnego rodzaju akcje promocyjne o charakterze konkursów. Firma wyjaśniła, że uczestnicy konkursów będą rywalizować pomiędzy sobą w celu osiągnięcia najlepszych rezultatów. Uczestnikami konkursów mogą być między innymi konsumenci, podwykonawcy, kontrahenci i ich pracownicy.
Spółka zapytała czy w przypadku wydania w konkursie nagrody o wartości nieprzekraczającej jednorazowo 200 zł osobie fizycznej, korzysta ona ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, przy założeniu, że nagrodzony nie prowadzi działalności gospodarczej lub prowadzi ją, ale bierze udział w konkursie bez związku z nią oraz nie jest pracownikiem spółki (nie pozostaje z nią w stosunku cywilnym).
Fiskus odpowiedział, że opisanych nagród nie można uznać za nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT. Zdaniem urzędników przesądza o tym fakt, że nagroda nie jest wydawana wszystkim uczestnikom przedsięwzięcia, a jej uzyskanie uzależnione jest od wzięcia udziału w konkursie i osiągnięcia najlepszych rezultatów w rywalizacji.
Z takim stanowiskiem nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku. Przypomniał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT wolna od podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.
W ocenie WSA kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, żeby otrzymujący je nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Do świadczeń nieodpłatnych należą te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenia w majątku podatnika, które mają konkretny wymiar finansowy. W ocenie sądu organ nie miał podstaw do uznania, że organizowane przez skarżącą konkursy nie mają charakteru świadczeń nieodpłatnych. Nie zgodził się, że sam udział w danym konkursie, po spełnieniu przewidzianych w regulaminie warunków, automatycznie powoduje powstanie ekwiwalentnego świadczenia.
