Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 21 czerwca 2018 r. (I SA/Kr 442/18).
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na nabywaniu przestrzeni reklamowej na portalach internetowych od kontrahentów zagranicznych i na jej późniejszej odsprzedaży. Należność za zakupioną powierzchnię reklamową wypłacana jest kontrahentom zagranicznym, a wnioskodawca otrzymuje sam zapłatę za odsprzedaną powierzchnię reklamową. We wniosku o wydanie interpretacji podatkowej, skierowanym do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy nabycie od kontrahentów zagranicznych przestrzeni reklamowej na portalach internetowych celem dalszej odsprzedaży, podlega opodatkowaniu CIT.
Czytaj także: CIT: Kiedy działalność cyfrowa jest zakładem i gdzie podlega opodatkowaniu
Zdaniem wnioskodawcy, nie można w tym przypadku naliczyć CIT, gdyż nabywane przez niego usługi nie mieszczą się w katalogu usług wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Nie są także usługami o podobnym charakterze, za które uznaje się tylko świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie, czyli świadczenia, z których wynikają takie same prawa i obowiązki dla stron.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał to stanowisko za nieprawidłowe (0111-KDIB2-1.4010.342.2017. 2.AP). Wskazał, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania danej usługi do katalogu czynności podlegających opodatkowaniu CIT ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Nabywając „na własność" przestrzeń reklamową na portalach internetowych od kontrahentów zagranicznych, a następnie odsprzedając ją innym podmiotom (klientom) wnioskodawca nie świadczy więc usług pośrednictwa, tylko prowadzi działalność gospodarczą. Świadczenie, które otrzymuje od klientów, nie jest prowizją za pośrednictwo, ale całą należnością z tytułu sprzedanej usługi, co czyni jego działalność podobną do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.